3 Xudan kesê rast birçî nahêle, Lê xeraban têr nake.
3 Xwedê bernade ko canê pakdilekî ji birçîtiyê biêşe, lê çavtengiya timakaran vedigerîne ve.
Li xwarinê digere û dibêje: ‘Ka li ku ye?’ Dizane ku roja reş li benda wî ye.
Wê hebûna mala wan bibe malê talanê Û di roja xezeba wî de bi lehiyê re here.
Wê te di xelayê de ji mirinê, Di şerî de ji destê şûr rizgar bike.
Belê tu dibînî, ji bo bi destê xwe cezakirinê, Li kîn û xerabiyê dimeyzînî, Tu yî spartgeha neçaran, Tu yî alîkarê sêwiyan.
Yê xerab, vê dibîne, aciz dibe, Diranên xwe diqirçîne, dihele, diqede. Daxwaza xeraban tune dibe.
Heta ku, ew xelas dike canê wan ji mirinê, Wan dide jiyîn dema xela û tunebûnê.
Di roja xerab de wê şermî nebin, Di xelayê de wê têr bibin.
Ciwan bûm, niha ez pîr im, Min nedît ku yê rast hat berdan, An dûndana wî pars kir, ji bo nan.
Tu xwe bispêre Xudan, bike qencî, Li welat rûnê, xwedî bibe bi ewlehî.
Kesên rast heta têr dibin dixwin, Lê zikê xeraban herdem vala ye.
Kesê xerab bi xerabiya xwe xera dibe, Lê di mirinê de jî sitargeha rastan heye.
Çavbirçî pevçûnê dertîne, Lê kesê bi Xudan ewle ye wê bigihîje firehiyê.
Kesê guhê xwe nade şerîetê, Duaya wî jî kirêt e.
Ev kes wê li cihên bilind rûne Û wê sitara wî asêgehên li ser zinaran be. Wê nanê wî bê dayîn, Wê qet bêav nemîne.
Wê di roja xezeba Xudan de Zîvên wan jî, zêrên wan jî Wê nikaribe wan rizgar bike. Di agirê xîreta Xudan de Wê tevahiya welêt bê daqurtandin. Çimkî wê hemû şêniyên welêt ber bi dawiyê, Ber bi dawiyeke tirs û sawê ve bibe.
Lê belê hûn li Padîşahiya wî bigerin û ev tiştên ha jî wê ji we re bên dayîn.