1 Xudanê Karîndar dibêje: “Va ye ew roj tê, wekî tenûrê dişewite. Wê tevahiya qure û xeraban bibin pûş. Wê rojê wê wan bişewitîne. Wê ne kok ne jî çiqil bihêle.
Ew çawa têne çikandin, Çawa têne reşandin, Çawa qurmê wan bi erdê ve kok vedide, Hilma wî di ser wan re derbas dibe û ziwa dibin. Bager jî wekî pûşê wan bi xwe re dibe.
“Ma kê li rojhilat edalet rakir ser lingan Û gazî xizmeta xwe kir? Ew miletan tîne ber wî Ku padîşahan bitewîne. Ew wan wekî tozekê davêje ber şûrê wî, Wekî pûşê li ba dibe, dide ber kevanê wî.
“Va ye, ew wekî pûşê ne, Wê agir wan bişewitîne. Wê nikaribin canê xwe ji destê pêtê rizgar bikin. Wê ev agir, ne ji bo xwegermkirinê teraf be Û ne jî, ji bo li ber rûniştinê be.
Loma çawa ku agir pûş dixwe, Çawa ku giyayê ziwa di nav pêta êgir de jinişkave dikeve, Wê koka wan birize, Kulîlkên wan wek tozê berhewa bibin. Çimkî wan dev ji Şerîeta Xudanê Karîndar berda, Gotinên Pîrozê Îsraêl kêm dît.
Lê min li ber wan Amorî tune kirin. Tevî ku bilindahiya wan bi qasî dara sedrê Û hêza wan wekî darmaziyê jî bûn, Min li jor fêkiyên wan, Li jêr koka wan ziwa kirin.
Mala Aqûb wê bibe agir, Mala Ûsiv wê bibe pêta êgir, Lê wê Mala Esaw bibe pûş. Wê bişewitînin û daqurtînin, Wê ji Mala Esaw kesek nemîne.” Çimkî Xudan wiha gotiye.
Wê di roja xezeba Xudan de Zîvên wan jî, zêrên wan jî Wê nikaribe wan rizgar bike. Di agirê xîreta Xudan de Wê tevahiya welêt bê daqurtandin. Çimkî wê hemû şêniyên welêt ber bi dawiyê, Ber bi dawiyeke tirs û sawê ve bibe.
Lê wê kî bikaribe li ber roja hatina wî li ber xwe bide? Gava xuya bike, kî dikare li ber bisekine? Çimkî wê bibe wekî agirê zêrkerekî û ava xweliya şûştinê.