Wî çaxî tê ji wan re bêjî: ‘Xudan wiha dibêje: Ezê hemû şêniyên vî welatî; padîşahên ku li ser textê Dawid rûdinin, kahin, pêxember û hemû şêniyên Orşelîmê, bi serxweşiyê tije bikim.
“Ya kahinno, guh bidin vê yekê! Ya Mala Îsraêl, baş guhdarî bikin! Ya kesên li qesra padîşah bibihîzin! Çimkî ev hikim li ser we ye. Hûn li Mîspayê bûn dafik, Li Çiyayê Tavorê bûn toreke raxistî.
Nalet li wî kesê xapînok be ku soza heywanê ji keriyê xwe daye, lê ji heywanê biqisûr pêşkêşî Reb dike! Çimkî ez padîşahê mezin im û wê milet ji navê min bitirsin” Xudanê Karîndar dibêje.
“Kur bavê xwe, xulam jî xweyê xwe birûmet dike. Madem ez bav im, ka rûmeta min?! Madem ez xweyî me, ka qedrê min?!” Xudanê Karîndar dibêje. “Kahinno! Kesên ku navê min nizim dikin! Hûn dibêjin: ‘Me navê te çawa nizim kiriye?’
Xudanê Karîndar dibêje: “Heke hûn guhdar nekin, heke dilê we tuneye ku hûn navê min birûmet bikin, ezê naletê bi ser we de bişînim. Ezê bereketên xwe bikim nalet. Va ye min êdî ew nalet kirin. Çimkî dilê we tuneye ku hûn navê min birûmet bikin.
