Lê Mûsa ji Xwedê lava kir û got: “Ya Xudan, wê çima hêrsa te li dijî gelê te rabe? Te ew ji welatê Misrê bi hêza xwe ya mezin û bi destê xwe yê hêzdar deranî.
“Ma Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê û gelê Cihûda ew kuşt?! Qey ew ji Xudan netirsiyan, li hizûrê wan lavayî Xudan nekir? Loma Xudan fikra xwe guhert û xerabiya ku gotibû ezê bînim serê wan, pêk nehat. Lê niha em bixwe belayeke mezin tînin serê xwe.”
Heke ew bi rastî pêxember in û gotina Xudan bi wan re ye, bila ji Xudanê Karîndar lava bikin ku taximên li Mala Xudan, li qesra Padîşahê Cihûdayê û li Orşelîmê mane, neçin Babîlê.’
Rabe! Di destpêka nobetên şevê de biqîre! Li ber Reb dilê xwe wekî avê birijîne! Destên xwe, ji bo canên zarokên xwe hilde, Ew li ser her kuçeyê ji birçîbûnê xayîs dibin.
Bila kahin û xizmetkarên Xudan, Di navbera eywan û gorîgehê de bigirîn. Bila bêjin: ‘Ya Xudan, li ber gelê xwe bikeve! Mîrasa xwe riswa neke, Bila nebe pêkenoka miletan. Wê çima di nav gelan de bêjin: Ka Xwedayê wan li ku ye?’”
Eger hûn ji yê ku cihêtiyê naxe nav mirovan û her kesî li gor kirina wî dîwan dike re, dibêjin Bav, dema xwe ya xerîbiyê ya li ser dinyayê bi tirsa Xwedê derbas bikin.