Heke ji goştê qurbana aştiyê roja sisêyan bê xwarin, wê qebûl nebe û ji kesê ku pêşkêş kir re neyê hesibandin. Çimkî wê qirêj bê hesibandin û kesê ku jê bixwe jî wê sûcdar bê dîtin.
Lê yekî ku paqij e û ne li rêwîtiyê ye û Cejna Derbasbûnê pîroz neke, wê ji nav gelê xwe bê avêtin. Madem wî di dema kifşkirî de pêşkêşî Xudan nekiriye, wê cezayê gunehê xwe bikişîne.
“‘Heke zilamek xwişka xwe ya ji diya xwe yan ji bavê xwe, ji xwe re bistîne, tazîbûna wê bibîne û jinik jî tazîbûna wî bibîne, ev şerm e. Wê bi eşkereyî ji nav gel bên avêtin, çimkî wî tazîbûna xwişka xwe vekiriye. Wê sûcdar bê hesibandin.
Wî ji diya xwe re got: “Hezar û sed perçe zîvê ku ji te hatibû dizîn, te ji ber wan nalet anîbû û min bi xwe jî bihîstibû, niha li ba min in. Min ew zîv dizîbûn.” Diya wî got: “Kurê min, Xudan te pîroz bike!”
“Heke kesek li ser tiştên pîroz ên Xudan bi nezanî guneh û nedilsoziyê bike, wê wekî pêşkêşiya berdêlê, beranekî bêqisûr pêşkêşî Xudan bike. Wê bihayê wî bi şekelê zîvîn, bi şekelê Pîrozgehê bê pîvan.