Kî di nav we de ji Xudan ditirse Û guhdariya dengê xulamê wî dike? Kesê ku di tariyê de diçe û ronahiya wî tuneye, Bila bi navê Xudan ewle be û xwe bispêre Xudan.
“Êdî wê roj nebe ronahiya te ya bi roj, Wê êdî biriqîna heyvê ronahiyê nede te. Lê wê Xudan bibe ronahiya te ya herheyî, Wê Xwedayê te bibe berziya te.
Lê wê tarîtiya welatê dilteng nemîne. Berê Xwedê herêmên Neftelî û Zevûlon biçûk xist, lê di dema bê de, wê herêmên Riya Deryayê, aliyê din ê Çemê Şerîayê, Celîleya miletan birûmet bike.
Yê ku Komstêrên Perwîn û Oriyonê afirandine, Taristan dike şeveq û roj dike şeva tarî, Yê ku gazî ava deryayê dike û dirijîne ser rûyê erdê, Navê wî Xudan e.
Îsa ji wan re got: «Ronahî hê ji bo demeke kurt bi we re ye. Hê ku ronahî bi we re ye, rêve herin, da ku tarî bi ser we de negire. Yê ku di tariyê de rêve diçe, nizane diçe ku derê.
Lê hûn «nifşekî bijartî, kahînên Padîşahiyê, miletekî pîroz û gelê Xwedê bi xwe ne, da ku hûn karên wî yên hêjabilind bidin bihîstin.» Wî, hûn ji tariyê gazî ronahiya xwe ya nedîtî kirine.
‘Bi rastî talan dibînin û parve dikin; Ji her mêrxasî re keçek an du keç, Ji Sîsera re bi xenîmetî kincên reng bi reng, Kincên reng bi reng ên nexşîn, Ji bo dora stûyê wan, Kincên rengîn ên ku herdu aliyên wan hatine nexişandin.’