Di wê navberê de yekî ji Dawid re got: “Ahîtofêl di nav fesadên alîgirên Avşalom de ye.” Li ser vê yekê Dawid wiha dua kir: “Ya Xudan şêwra Ahîtofêl vala derxe.”
Dema Ahîtofêl dît ku şîreta kiriye pêk nehatiye, kerê xwe palan kir, berê xwe da bajarê xwe û çû malê. Piştî ku tevdîra mala xwe kir, xwe xeniqand. Rabûn wî di gora bavê wî de veşartin.
Peywirdarekî wî got: “Ne wisa ye, xweyê min padîşah, ne kesekî ji me ye jî. Lê Êlîşayê Pêxemberê Îsraêlê tiştên tu li odeya xwe ya razanê dibêjî, digihîne Padîşahê Îsraêlê.”
Wê peymana we ya bi mirinê re xera bibe, Wê lihevkirina we ya bi diyarê miriyan re jî rabe. Çaxê belaya mezin derbas bû, Wê ew we di bin lingan de biperçiqîne.
Tu netirse, çimkî ez bi te re me. Tu nebizde, çimkî Xwedayê te ez im. Ezê te bişidînim, alîkariya te bikim. Ezê bi destê rastê yê edaleta xwe Ji te re bibim destek.
Wê av Cihûdayê di bin xwe de bihêle û di ser re bavêje. Wê heta qirikê bilind bibe, bi pêlên xwe yên berfireh seranserê welatê wî bigire, ya Îmmanûêl!”
Çimkî wê zarokek ji me re çêbe, Wê kurek ji me re bê dayîn. Wê serwerî li ser milê wî be. Wê navê wî Şêwirmendê Nûwazekar, Xwedayê Karîndar, Bavê Herheyiyê, Mîrê Aştiyê be.
Gotina Xudan ev e: “Ya Aqûbê xulamê min, netirse! Çimkî ez bi te re me. Tevî ku ez hemû miletên ku min tu li nav wan belav kirî, Bi tevahî biqedînim jî, Ezê te bi tevahî neqedînim. Ezê te bi pîvan terbiye bikim Û bêceza nehêlim.”
Tenê li dijî Xudan ranebin û ji gelê welêt netirsin. Çimkî emê wan wekî pariyek nan bixwin û biqedînin. Siya ku wan xwe spartiye rabûye û Xudan bi me re ye. Ji wan netirsin.”
“Çaxê hûn li dijî dijminên xwe herin şer û we dît ku hesp, erebe û artêşên wan ji yên we bêtir in, ji wan netirsin. Çimkî Xwedayê we Xudan ê ku hûn ji welatê Misrê deranîn bi we re ye.