Di pêncî û du saliya padîşahiya Ezaryayê Padîşahê Cihûdayê de Peqahê kurê Remalya li Sameryayê li ser gelê Îsraêl bû padîşah. Peqah bîst salan padîşahî kir.
Wey li taca quretiya serxweşên Efrayîmê Û kulîlka çilmisî ya xweşikî û rewnaqiya wê Ku li ser deşta bi ber e. Wey li taca wan kesan ku li ber şerabê têk çûne.
Loma çawa ku agir pûş dixwe, Çawa ku giyayê ziwa di nav pêta êgir de jinişkave dikeve, Wê koka wan birize, Kulîlkên wan wek tozê berhewa bibin. Çimkî wan dev ji Şerîeta Xudanê Karîndar berda, Gotinên Pîrozê Îsraêl kêm dît.
Jê re bêje: ‘Hay ji xwe hebe, aram be û ji van herdu perçeyên êzingên nîvşewitî, ji hêrsa dijwar a Resînê Padîşahê Aramê û kurê Remalya netirse. Bila dilê te wêrek be.
Wê gavê Ezaryayê kurê Hoşaya, Yohananê kurê Qarêah û hemû qureyên din ji Yêremya re got: “Tu derewan dikî! Xwedayê me Xudan tu neşandî ba me ku bêjî: ‘Neçin Misrê! Li wir nebin mêvan.’
Tevahiya vê yekê ji ber serhildana gelê Aqûb, Ji ber gunehên Mala Îsraêl e. Gelo serhildana gelê Aqûb çi ye? Ma ne Samerya ye?! Ma kî ji bilindciyên perizînê yên Cihûdayê berpirsiyar e? Ma ne Orşelîm e?!
Yê ku baweriyê bi Kurê Xwedê tîne, ev şahidî di dilê wî de ye. Yê ku ji Xwedê bawer nake, wî ew derewker kiriye, çimkî wî bawerî bi şahidiya ku Xwedê ji bo Kurê xwe kiriye, neaniye.