Dema ku tevahiya gelê Îsraêl dît padîşah li wan guhdarî nake, gel bersiv da padîşah û got: “Çi para me ji Dawid heye, Çi mîrasa me ji kurê Yêşa? Ya Îsraêl, bila herkes vegere konê xwe! Ya Dawid, tu jî hay ji mala xwe hebe.” Paşê gel vegeriya konên xwe.
Li gorî gotina Xudan ji gorîgehê re deng da û got: “Gorîgeh, ya gorîgeh! Xudan wiha dibêje: ‘Wê ji Mala Dawid re kurek çêbe, wê navê wî Yoşiya be. Kahinên peywirdarên li bilindciyên perizînê ku bixûr pêdixin, wê li ser te qurban pêşkêş bikin. Li ser te hestiyên mirovan bişewitînin!’”
Loma hêza şêniyên van bajaran, Kêm bû, ew bêhêvî û şermezar bûn. Wekî giyayê zeviyan, giyayê ter û giyayê serbanan Yên ku berî şîn bibin, Li ber bayê dikevin.
Li welêt dehyeka mirovan jî bimîne, Wê dîsa bê şewitandin. Wekî darberû û darmaziyan, gava qelibîn, Wê tenê qurmê wan bimîne. Ziriyeta pîroz wê wekî wî qurmî be.”
“Wê Xudan rojên wisa bîne serê te, serê gelê te û serê mala bavê te ku ji roja Efrayîm ji Cihûdayê veqetiyaye û heta niha, tiştekî wiha nehatiye dîtin. Padîşahê Aşûrê wê bir ser we de bê.
Ya Mala Dawid, Xudan wiha dibêje: “‘Her sibe edaletê pêk bînin, Kesê hatiye şelandin ji destê zordaran rizgar bikin. Yan na, ji ber xerabiya karên we Wê xezeba min wekî êgir rabe û bişewitîne. Wê kesê bitefîne tunebe.
Efrayîm şivantiya bayê dike, Tevahiya rojê ketiye pey bayê rojhilat. Derew û zordariyê zêdetir dike. Bi Aşûrê re peyman girê dide, Rûnê zeytê dişîne Misrê.