Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Îşaya 64:6 - Kurmanji Încîl

6 Çimkî em hemû bûn wekî kesê qirêj, Hemû karên me yên rast wekî kincên qirêj in. Em mîna pelekî diçilmisin, Neheqiyên me, wekî bayê me hildidin û dibin.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Îşaya 64:6
38 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Reng û rûçikê wan avêt, Bi lerizîn ji asêgehên xwe derdikevin.


Kî dikare ji qirêjiyê tiştekî paqij derxe? Tu kes nikare!


Gelo mirov çawa li hizûra Xwedê dikare rast be? Yê ji jinekê çêdibe, çawa dikare pak be?


“Ez kêm im, ez kî me ku bersiva te bidim? Loma destê xwe dibim ber devê xwe.


Xerab ne weha ne, Wek hûrikê kayê ne ku ba lê dixe û dibe.


Ma yên ku sûc dikin nabînin? Wek ku nan bixwin, gelê min dixwin. Û bang nakin Xudan.


Va ye ez, di nav sûc de hatim dinê, Dayika min, di nav guneh de bi min ducan ma.


Lê wê şikestina serhildêr û gunehkaran bi hev re bê, Kesên dev ji Xudan berdane wê tune bibin.


Çimkî hûnê bibin wek darberûya pelçilmisî, Mîna bexçeyê bêav.


“Lê te min nekir, Aqûbo! Tu ji min westiyayî, Îsraêlo!


“Ya kesên dilhişk û ji edaletê dûr, Min bibihîzin!


“Ya Mala Aqûb, vê bibihîze! Hûn bi navê Îsraêl hatin gazîkirin, Ji ziriyeta Cihûdayê derketin, Bi navê Xudan sond dixwin Û gazî Xwedayê Îsraêl dikin, Lê ne bi rastî û dilsozî.


Xudan wiha dibêje: “Ka ew nivîsa jinberdanê? Ka yê ku min diya we pê berda? Min hûn firotin kîjan deyndarê xwe? Va ye hûn ji ber xerabiyên xwe hatin firotin, Ji ber serhildanên we diya we hat berdan.


Gava ez hatim çima kes tunebû? Çaxê min gazî kir, çima kesî bersiva min neda? Ma destê min ewqas kurt e Ku ez we xilas nekim? An hêza min tunebû Ku ez we rizgar nekim? Ez bi erzşikandina xwe deryayê ziwa dikim, Ez çeman dikim berî. Masiyên wan ji bêaviyê, Ji tîbûnê dimirin û bêhn didin.


Me hemûyan wekî pêz riya xwe şaş kir, Her yekî ji me ber bi riya xwe ve çû. Lê Xudan sûcê me hemûyan xist stûyê wî.


Min got: “Wey li min! Ez helak bûm. Çimkî ez zilamekî lêvqirêj im û di nav miletekî lêvqirêj de rûdinim. Lê çavê min Padîşah, Xudanê Karîndar dît.”


Ezê li benda Xudan bimînim ku rûyê xwe ji Mala Aqûb veşartiye. Ezê hêviya xwe pê ve girê bidim.


Bi awayê ku di Şerîeta Mûsa de nivîsandiye, ev hemû xerabî hatin serê me. Lê dîsa jî em ji xerabiyên xwe nezivirîn. Ya Xudan, me kerema te nexwest û me guh neda rastiya te.


Bahozê ew li baskên xwe rapêçandin, Wê ji ber qurbanên xwe şermezar bibin.


Hemû wekî tenûra sincirî ne, Ew serekên xwe dadiqurtînin û dixwin. Tevahiya padîşahên wan ketin, Di nav wan de kesekî ku gazî min bike tuneye.


“Heke bi qasî ku kahin dibîne nexweşiya çerman ji serî heta binî tevahiya bedenê rapêçaye,


Yêşû li ber milyaket sekinîbû û cil û bergên qirêj li xwe kiribûn.


Çimkî ez dizanim ku di dilê min de, yanî di nefsa min de, tiştekî qenc nasekine. Daxwaza min heye, lê ez nikarim tiştê qenc pêk bînim


Ez çi mirovekî reben im! Kî wê min ji vê bedena mirinê rizgar bike?


û bi wî re bibim yek. Êdî rastdariya min ne ji kirina Şerîetê, lê ji baweriya ku bi Mesîh e, tê. Ev rastdarî ne ji min e, ji Xwedê ye û bingeha wê bawerî ye.


Çimkî demekê em bi xwe jî bêfêm, neguhdar, xapiyayî, xulamên kêf û xwestekên cûr bi cûr bûn. Me jiyana xwe bi xerabî û çavnebariyê derbas dikir; her kesî ji me nefret dikir û cênika me jî ji hev diçû.


Yek ji rihspiyan peyivî û ji min re got: «Evên ku bi xiftanên spî hatine wergirtin kî ne û ji ku derê hatine?»


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ