Wê padîşah ji te re bavîtiyê, Şahbanû ji te re dadikiyê bikin. Wê deverû herin erdê û toza lingên te bialêsin. Wê gavê tê bizanibî ku Xudan ez im Û kesên li benda min dimînin Wê neyên şermezarkirin.”
wiha dibêje: “Tê bibî xulamê min Ku ne tenê eşîrên Aqûb ji nû ve li cihê wan danî Û Îsraêliyên saxmayî bi şûn ve anî, Lê ezê te ji miletan re bikim ronahî Ku rizgariya min bigihîje binê dinyayê!”
Ezê wan li mala xwe, Di nav dîwarên xwe de, Nav û cihekî bîranînê bidim wan Ku ji ya kur û keçan çêtir in. Ezê navekî herheyî bidim wan ku nayê avêtin.
Wê ziriyeta wan di nav miletan de, Şaxên wan di nav gelan de bên zanîn. Hemû kesên wan bibînin, Wê bizanin ku ew ji wê ziriyetê ne Ku Xudan ew pîroz û bereket kiriye.”
Wê êdî ji bo te: “Hatiye berdan” neyê gotin, Êdî wê ji bo welatê te: “Wêrane” neyê gotin. Wê ji bo te: “Dilê min jê xweş e” Û ji bo welatê te: “Zewicî” bê gotin. Çimkî dilê Xudan ji te xweş dibe Û wê welatê te bizewice.
Çimkî Xudan wiha dibêje: “Va ye ezê aştiyê wekî çemekî, Dewlemendiya miletan wekî lehiya rabûyî berdim nav wê. Hûnê ji wê bimijin, di hembêzê de bên hilgirtin Û li ser çokên wê bên hejandin.
“Ezê nîşanekê bixim nav wan. Ezê ji wan filitiyan bişînim nav miletan. Ezê bişînim Tarşîşê, Pûtê, Lûdê –welatê tîravêjan– Tûvalê û Yewnanyayê. Ezê bişînim keviyên deryayên dûr ku nav û dengê min nebihîstine û rûmeta min nedîtine. Wê di nav miletan de rûmeta min bidin bihîstin.”
Wê ev bajar ji bo min û hemû miletên dinyayê yên ku tevahiya qenciya ez bi wan dikim bibihîzin, bibe navekî şahî, berzî û pesindanê. Wê ji ber hemû xêr û qenciya ku ez didim wan, bitirsin û bilerizin.’
Şêr di nava heywanên çolê de çi be, Şêrê ciwan ê ku gava derbasî nav keriyên pêz dibe, Xwe davêje ser, perçe dike û mecala rizgariyê nade çi be, Wê saxmayiyên ziriyeta Aqûb Ku di nava pir gelan de dimînin, Di nav miletan de wisa bin.
û gava wî ew dît, ew anî Entakyayê. Salek sax ew bi hev re tevî civîna bawermendan diciviyan û gelek mirov hîn dikirin. Û cara pêşî li Entakyayê ji şagirtan re gotin: «Xirîstiyan».
Tenê hûn di baweriyê de hîmgirtî bin û veneleqin û ji hêviya Mizgîniya ku we bihîst nelebitin. Ev Mizgînî ji hemû afirînên li ser rûyê erdê re hatiye dayîn û ez Pawlos bûm xizmetkarê wê.
Ewê ku guhên wî hene, bila bibihîze ku Ruh ji civînan re çi dibêje. Ewê ku bi ser dikeve, ezê ji Mannayê veşartî bidim wî. Ezê kevirekî spî yê ku navekî nû li ser nivîsiye bidim wî; ji yê standî pê ve, kes nizane.›»
Ewê ku bi ser dikeve ezê wî di Perestgeha Xwedayê xwe de bikim stûn û ew êdî tu caran dernakeve derve. Ezê navê Xwedayê xwe, navê bajarê Xwedayê xwe, navê Orşelîma nû ya ku ji Xwedayê min, ji ezmên tê xwarê û navê xwe yê nû li ser wî binivîsim.