“Çimkî dema berê te nîrê xwe şikand Û benên xwe qetandin. Te got: ‘Ez xulamiyê nakim.’ Tu li ser her girê bilind Û li bin her dara şîn, Razayî û fahîşetî kir.
Tenê sûcê xwe qebûl bike. Te li dijî Xwedayê xwe Xudan serî hilda. Te li bin her dara şîn, Hezkirina xwe bi îlahên xerîb re belav kir. Te guhdariya dengê min nekir.’” Ev e gotina Xudan.
Di rojên Yoşiyayê Padîşah de Xudan ji min re got: “Ma te ya ku Îsraêla keçika çivanok kir dît? Derket serê her girê bilind û çû bin her dara şîn û fahîşetî kir.
Wan li Geliyê Ben-Hînnomê bilindciyên perizînê yên Baal çêkirin ku kur û keçên xwe ji Molekê îlah re pêşkêş bikin. Min ev kirêtî li wan emir nekir. Di fikra min de jî derbas nebû ku bibe sedema gunehkirina gelê Cihûda.
Wan li Tofeta li Geliyê Ben-Hînnomê, bilindciyên perizînê çêkirin. Wan xwest ku li wir kur û keçên xwe bikin qurban. Lê min ev yek li wan emir nekiribû. Di hişê min de jî derbas nebûbû.’”
Di vê navberê de Îsraêliyek hat ku jineke Mîdyanî li ber çavê Mûsa û tevahiya civaka Îsraêl ji birayekî xwe re anî. Ew li ber deriyê Konê Hevdîtinê digiriyan.
“Divê hûn hemû derên perizînê yên miletên hûnê biqewitînin, tune bikin. Hûnê hemû derên xulamiya îlahên wan; çi li serê çiyayên bilind, çi li ser giran, çi jî li bin her dara pelgur, tune bikin.
Çimkî ji şeraba fuhûşiya wê ya har Hemû miletan vexwar Û padîşahên dinyayê bi wê re fuhûşî kirin; Û bazirganên dinyayê ji zêdehiya kêfa wê dewlemend bûn.»