Reb Xudan zimanê şagirtan da min Ku ez bizanibim bi peyva xwe Ji zilamê westa re bibim alîkar. Her sibe min hişyar dike, Ew guhê min hişyar dike Ku ez wekî şagirtan guhdarî bikim.
“Min peyvên xwe kirin devê te Û tu di bin siya destê xwe de nixamtî. Min ezman bicih kirin, Min bingeha dinyayê danî Û ez ji Siyonê re jî dibêjim: ‘Tu gelê min î.’”
Xudan dibêje: “Peymana min a bi wan re ev e: Ruhê min ê li ser te Û gotinên min ên min xistine devê te, Wê ji niha heta herheyî Ne ji devê te, ne ji devê ziriyeta te, Ne ji devê ziriyetên ziriyeta te bikevin.” Xudan ev yek dibêje.
Wê erebeyên şer ji Efrayîmê, Hespan ji Orşelîmê tune bike. Wê kevanên şer tune bibin. Wê padîşahê we, gotina aştiyê ji miletan re bêje. Wê serweriya wî ji deryayan heta deryayan, Ji Çemê Feratê heta binê dinyayê be.