5 Ezê wan li mala xwe, Di nav dîwarên xwe de, Nav û cihekî bîranînê bidim wan Ku ji ya kur û keçan çêtir in. Ezê navekî herheyî bidim wan ku nayê avêtin.
Wê pir gel herinê û bêjin: “Werin Çiyayê Xudan, Werin, em herin Mala Xwedayê Aqûb, Ku ew riyên xwe hînî me bike Û em di rêçikên wî de bimeşin.” Çimkî wê rê û rêbaz ji Siyonê Û gotina Xudan ji Orşelîmê derkeve.
Wê di şûna devî û diriyan de çam, Di şûna gezgezkê de dara mêrsînê şîn bibe. Wê ev yek ji bo Xudan bibe nav û deng, Bibe nîşaneke herheyî ku nayê avêtin.”
Ezê wan bînim çiyayê xwe yê pîroz Û li mala xwe ya duayê şa bikim. Wê qurbanên wan ên şewitandinê û qurbanên wan ên din Li ser gorîgeha min bên qebûlkirin. Çimkî wê ji mala min re, Mala duayê bê gotin Ku ji bo hemû miletan e.”
Xudan dibêje: “Çawa ku Îsraêlî di taseke paqij de pêşkêşiyeke dexlê tînin Mala Xudan, wê ew jî, ji tevahiya miletan hemû birayên we, bi hespan, bi erebeyên hespan, bi erebeyên sergirtî, bi hêstiran, bi deveyan wekî pêşkêşiya ji bo min bînin çiyayê min ê pîroz Orşelîmê.”
“Gava min hûn berhev kirin Ezê dîsa we bînim malê. Gava min di çavên we de Hûn vegerandin firehiya we ya berê, Ezê navdarî û pesnê bidim we Ku di nav hemû gelên dinyayê de hebe” dibêje Xudan.
Ewê ku guhên wî hene, bila bibihîze ku Ruh ji civînan re çi dibêje. Ewê ku bi ser dikeve, ezê ji Mannayê veşartî bidim wî. Ezê kevirekî spî yê ku navekî nû li ser nivîsiye bidim wî; ji yê standî pê ve, kes nizane.›»
Ewê ku bi ser dikeve ezê wî di Perestgeha Xwedayê xwe de bikim stûn û ew êdî tu caran dernakeve derve. Ezê navê Xwedayê xwe, navê bajarê Xwedayê xwe, navê Orşelîma nû ya ku ji Xwedayê min, ji ezmên tê xwarê û navê xwe yê nû li ser wî binivîsim.
Ewê ku bi ser dikeve bi vî awayî wê bi cilên spî bê wergirtin. Û ez navê wî ji Kitêba Jiyanê tu caran xîş nakim, lê ezê navê wî li ber Bavê xwe û li ber milyaketên wî eşkere bikim.