Cihûyan qebûl kir ku her sal wekî ku hatiye nivîsandin di wextê xwe de, di van herdu rojan de pîrozbahiyan bikin. Ev adet wê ji bo wan, ziriyeta wan û ji bo wan kesên ku tevli Cihûyan bibin jî derbas bibûya.
Çimkî wê Xudan li ber Aqûb bikeve. Wê cardin Îsraêl hilbijêre Û wan li ser axa wan bi cih bike. Wê xerîb bi wan re bibin yek Û bi Mala Aqûb ve bên girêdan.
Ezê wan li mala xwe, Di nav dîwarên xwe de, Nav û cihekî bîranînê bidim wan Ku ji ya kur û keçan çêtir in. Ezê navekî herheyî bidim wan ku nayê avêtin.
“Xerîbên ku xwe bi Xudan ve girê dabûn Ku jê re xizmetê bikin, Ji navê Xudan hez bikin Û bibin xulamên wî, Erê, her xerîbê Roja Septê digire, mirdar nake Û bi peymana min qewîn digire,
Lê tu û kurên xwe, hûnê ji bo her karê gorîgehê û karê aliyê hundir ê perdeyê xizmeta kahintiyê bikin. Ez karê kahintiyê wekî diyarî didim we. Ji bilî we her kesekî din ê ku nêzîkî vê derê bibe wê bê kuştin.”
Ev kerem ji min re hat dayîn, da ku ez ji bo miletan xizmetkarê Mesîh Îsa bim, yanî ez ji bo Mizgîniya Xwedê karê kahîntiyê dikim, da ku milet bibin pêşkêşeke bi Ruhê Pîroz pîrozbûyî û meqbûl.