Ya Reb Xudan, di çavê te de ev tiştekî biçûk bû. Li ser pêşeroja mala vî xulamê xwe jî te soz da. Ya Reb Xudan, tu çawa ku ez mirovekî mezin bim, li min mêze dikî!
Wî çaxî Naeman hêrs bû û got: “Ji min kirî, wê were ba min û wê bi navê Xwedayê xwe Xudan gazî bike, destê xwe li ser cihê kotîbûnê bihejîne û min baş bike.
Ya Xudan, Xwedayê min, Karên te yên zor ciwan, çiqas pirr in fikrên te ji bo mirovan; Tu kes nîne mîna te, Ez bidim bihîstin, bixwazim bêjim, Nayê dawiya wan.
“Heke tu Roja Septê binpê Û di roja min a pîroz de daxwaza dilê xwe nekî, Heke tu ji Roja Septê re: ‘Xweş e’ Û ji roja Xudan a pîroz re: ‘Birûmet e’ bêjî, Heke tu rûmetê bidî wê rojê, di riya xwe de nemeşî, Nedî pey daxwaza dilê xwe û gotinên vala nekî,
“Heke zilamek jina xwe berde Û jina wî here, bi kesekî din re bizewice, Ma ew zilam wê careke din vegere ba wê? Gelo ev yek wê welêt bi tevahî qirêj neke? Te bi gelek yaran re fahîşetî kir Û tu dixwazî vegerî ba min?!” Ev e gotina Xudan.
Ez Nebûxadnessar, ez ji Padîşahê Ezmanan re spasdar im. Ez pesnê wî didim û wî berz dikim. Çimkî hemû karên wî rastî û riyên wî dadperwerî ne. Ew dikare yên ku di riya quretiyê de dimeşin nizim bike.”