Ezê li welatê xwe Aşûriyan bişikênim, Li çiyayên xwe wan di bin lingan de biperçiqînim. Wê nîrê wan ji ser gelê min rabe, Barê wan ji ser pişta wan rabe.
Tê bêyî nizimkirin Û ji erdê bipeyivî. Wê ji nav tozê gotina te were. Wê dengê te wek dengê miriyan ji erdê were, Wê gotina te bibe pistepist Û ji nav axê derkeve.
Wî çaxî tê di dilê xwe de bêjî: ‘Kê ev zarok ji min re anîn? Ez bêzarok û sêr bûm. Ez hatim derxistin û sirgûnkirin, Loma kê ev mezin kirin? Ez bi tena serê xwe mabûm, Gelo ev li ku bûn?’”
Ezê wê bidim destê zordarên te. Kesên ji te re got: ‘Xwar bibe, emê pê li te bikin û derbas bin’ Û te pişta xwe kir wekî axê, Kir wekî rê ku ew derbas bibin.”
Ruhê Reb Xudan li ser min e, Çimkî Xudan ez kifş kirim. Wî ez şandim ku mizgîniyê bidim bindestan, Birîna dilşikestiyan bipêçim, Azadiyê ji êsîran re Û vebûna zîndanê ji girtiyan re diyar bikim,
«Ruhê Xudan li ser min e, Çimkî wî ez mesh kirime, Da ez Mizgîniyê bidim belengazan; Wî ez şandime, da ku ez ji girtiyan re azadiyê Û ji koran re vebûna çavan bidim bihîstin, Bindestan azad bikim