Hûnê bi vî awayî wî bixwin: Divê pişta we girêdayî, çaroxa we di lingê we de û gopalê we di destê we de be. Divê hûn wî zû bixwin. Çimkî ev Cejna Xudan a Derbasbûnê ye.
Wan bi hevîrê ku ji Misrê bi xwe re anîbûn nanê şikeva çêkirin. Hevîrê wan tirş nedibû. Çimkî hevîrtirş tunebû. Ew ji Misrê hatibûn qewitandin û nikaribûn dereng bimînin û ji xwe re xwarin amade bikin.
Loma Reb Xudan wiha dibêje: “Va ye ez li Siyonê kevirekî bingehîn, Kevirekî ceribandî, Kevirekî hêja yê riknê yê ewle datînim. Kesê bawer dike wê telaşê neke.
Ezê koran di riya nizanin de bibim, Di rêçikên nizanin de rêberiya wan bikim. Ezê tariyê li ber wan bikim ronahî, Derên xwar li pêş wan rast bikim. Ezê van tiştan bikim, Ezê wan bernedim.
“Min riyên wan dîtin, lê ezê şifayê bidim wan. Ezê rêberiya wan bikim. Ezê bi teseliyê bergîdana wan bidim, Kesên ji wan şînê dikin jî ezê teselî bikim.
Wê Xwedê rabe, rê veke û li pêş gel bimeşe. Wê gel dergehê bajêr bişikêne û derkeve derve. Wê Padîşahê wan li pêş wan here, Wê Xudan li ser serê wan be.
Hûnê bi goştê qurbanê re nanê bihevîrtirş nexwin. Ji ber ku hûn bi lez ji welatê Misrê derketin, hûnê heft rojan nanê şikeva bixwin ku nanê tengasiyê ye. Divê hûn wisa bikin ku di hemû rojên jiyana xwe de derketina ji Misrê ji bîr nekin.
Debora ji Baraq re got: “De rabe! Roja ku Xudan Sîsera bide destê te, îro ye! Wê Xudan li pêş te here.” Li ser vê yekê Baraq bi deh hezar kesan re ji Çiyayê Tavorê daket.