Îşaya 5:13 - Kurmanji Încîl

¹³ Gelê min ji ber nezaniyê wê sirgûn bibe. Zilamên wan ên rûmetdar wê ji birçîbûnê bimirin, Gelê wan ji tîbûnê ziwa bibe.

Îşaya 5:13 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Padîşah II, 17:6

Di neh saliya padîşahiya Hoşêya de Padîşahê Aşûrê Samerya stand û gelê Îsraêl sirgûnê Aşûrê kir. Wî ew li Halahê, li Gozana li ber keviya Çemê Xabûrê û li bajarên Medan da bicihkirin.

Methelokên 10:21

Lêvên rastan gelek mirovan têr dikin, Lê ehmeq ji kêmahiya aqilê dimirin.

Îşaya 1:3

Ga xweyê xwe dizane, Ker jî afirê xweyê xwe. Lê Îsraêl nizane, Gelê min fêm nake.”

Îşaya 1:7

Welatê we wêran bûye, Bajarên we şewitî ne. Li ber çavê we, Xerîb axa we dixwin. Çawa ku xerîban serobino kiribin, Welat wisa wêran bûbû.

Îşaya 23:9

Xudanê Karîndar ev pîlan kir. Wî kir ku pozbilindiya hemû rewnaqiyê biherimîne Û hemû rûmetdarên dinyayê biçûk bike.

Îşaya 27:11

Gava guliyên wê hişk bibin, Wê bên jêkirin. Wê jin werin û wan bişewitînin. Çimkî ev gel fêm nake. Loma wê afirandarê wan Li ber wan nekeve, Yê ku şikil daye wan, Wê rehmê li wan neke.

Îşaya 3:1

Çimkî niha Reb Xudanê Karîndar, Ji Orşelîm û Cihûdayê Piştgirî û alîkariya wan radike. Ew hemû piştgiriya wan a nan û avê,

Îşaya 3:3

Serpêncî û zilamê rûmetdar Şêwirmend û sêrbazê şehreza, Remildarê pispor radike.

Îşaya 44:19

Tu kesek ji wan nayîne bîra xwe, Zanîn û fêmdarî jî tuneye ku bêjin: “Min nîvdarekî di êgir de şewitand Û li ser perengên êgir nan pijand. Min goşt biraşt û xwar. Ma ez bi ya ku maye pûtekî kirêt çêkim? Ma ez li ber perçeyekî darî deverû herim erdê?”

Îşaya 49:21

Wî çaxî tê di dilê xwe de bêjî: ‘Kê ev zarok ji min re anîn? Ez bêzarok û sêr bûm. Ez hatim derxistin û sirgûnkirin, Loma kê ev mezin kirin? Ez bi tena serê xwe mabûm, Gelo ev li ku bûn?’”

Îşaya 65:13

Loma Reb Xudan wiha dibêje: “Va ye, wê xulamên min bixwin, Lê hûnê birçî bimînin. Wê xulamên min vexwin, Lê hûnê tî bimînin. Va ye, wê xulamên min şa bin, Lê hûnê şermezar bibin.

Yêremya 14:18

Ez herim zeviyê, ezê kesên bi şûr hatine kuştin, Ez herim bajêr, ezê kesên ji ber xelayê nexweş in bibînim. Çimkî pêxember jî, kahin jî, Li seranserê welêt digerin lê tiştekî nizanin.’”

Yêremya 14:3

Esilzadeyên wê xulamên xwe dişînin avê, Ew diçin sarincan, lê avê nabînin, Firaxên wan vala vedigerin. Şerm dikin, riswa dibin, Serê xwe dixin ber xwe.

Yêremya 8:7

Leglega li ezmanan jî demên xwe dizane. Qumrî, hechecik û quling demên koçkirina xwe pêk tînin. Lê gelê min hikmên Xudan nizane.

Lavijên Şînê 4:9

Kesên bi şûr hatin qulkirin, Ji kesên bi xelayê hatin kuştin bextewartir in. Çimkî ew ji tunebûna berê zeviyê, Qels dibin û dihelin.

Hoşêya 4:6

“Gelê min ji nebûna zanînê tune bû. Ji ber ku te zanîn red kir, Ezê te ji kahintiya xwe red bikim. Te Şerîeta Xwedayê xwe ji bîr kir. Ezê jî zarokên te ji bîr bikim.

Amos 8:13

Wê rojê wê xort û keçên delal ji tîbûnê bikevin.

Lûqa 19:44

û wê te û zarokên te yên di nav te de li erdê bixin û ewê di nav te de kevir li ser kevir nehêlin, çimkî te wextê serdana xwe nezanî.»

Romayî 1:28

Ji ber ku wan naskirina Xwedê hêja nedît, Xwedê ew dan destê fikrên xerab, wisa ku ew tiştên ne li ser rê bikin.

Petrûs II 3:5

Lê ew bi vîna xwe vê yekê ji bîr dikin ku bi peyva Xwedê, ji berê ve ezman hebûn û erd jî bi avê, ji nav avê peyda bû.