“Hemû tiştên hatî serê me, ji ber karên me yên xerab û sûcên me yên mezin bûn. Ya Xwedayê me! Li gorî neheqiyên me, te em kêmtir ceza kirin û kesên saxmayî hişt û dan me.
Çimkî em kole ne, lê Xwedayê me em di koletiya me de nehiştin. Li ber padîşahên Parsê wî dilovaniya xwe bi me kir. Wî debara me kir ku em Mala Xwedayê me ava bikin. Wî wêraneyên wê ji nû ve çêkirin û li Cihûda û Orşelîmê dîwarekî da me.
Ji ber gunehên me, berdariya welêt ji padîşahên te danî ser serê me re çû. Me û heywanên me li gorî dilê xwe bi kar tînin. Em di nav tengasiyeke mezin de ne.
Lê ev gel hatiye şelandin û talankirin. Hemû ketine dafikên qul Û di zîndanên kûr de hatine girtin. Ew bûne talan Û kesê rizgar bike tuneye. Ew hatine şelandin Û kesekî bêje: “Bi şûn de bide” tuneye.
Loma ezê bi mezinan re parekê bidim wî, Wê talên bi hêzdaran re parve bike. Çimkî wî canê xwe da ber mirinê, Bi serhildêran re hat hejmartin. Lê wî gunehê gelekan hilgirt Û ji bo wan serhildêran lava kir.
Gotina Xudanê Karîndar ev e: “Va ye ez li dijî te me, Ezê erebeyên te yên şer di nav dûyê de bişewitînim Û şûr wê şêrên te yên ciwan daqurtînin. Ezê ji ser rûyê erdê nêçîra te rakim Û êdî wê dengê qasidên te neyê bihîstin.”