Ya kesên keviyên deryayan, min bibihîzin! Ya neteweyên dûr, guhdarî bikin! Gava ez di zik de me, Xudan gazî min kir. Gava ez di zikê dayika xwe de bûm, navê min danî.
Çavê xwe bide derdora xwe û binêre, Ew hemû dicivin û tên ba te.” Gotina Xudan ev e: “Ez bi serê xwe kim, wê ew hemû bibin xemla te, Tê wekî bûkekê bi wan xwe bixemilînî.
Va ye, tê gazî miletekî bikî ku te nas nake. Miletê ku bi te nizane, Wê ji bo Xwedayê te Xudan, Ji bo Pîrozê Îsraêl baz bidin werin ba te. Çimkî Xudan tu birûmet kirî.”
Gotina Xudan ev e: “Lê Aqûbê xulamê min, netirse! Îsraêlo, neşikê! Çimkî va ye, ezê te ji dûrî Û ziriyeta te ji welatê sirgûnbûna wan rizgar bikim. Wê Aqûb vegere, aramî û bêxemiyê bibîne. Wê kesê wî bilerizîne tunebe.
Wê pir milet herinê û bêjin: “Werin em herin Çiyayê Xudan. Em herin Mala Xwedayê Aqûb Ku ew riyên xwe hînî me bike Û em di rêçikên wî de bimeşin. Çimkî wê rê û rêbaz ji Siyonê Û gotina Xudan ji Orşelîmê derkeve.”
Kesên dûr jî wê werin û ji bo avakirina Perestgeha Xudan kar bikin. Loma hûnê bizanibin ku Xudanê Karîndar ez şandime ba te. Heke hûn baş guhên xwe bidin dengê Xwedayê we Xudan, wê ev yek pêk bê.”
Milyaketê heftan li boriyê xist û li ezmên dengên mezin çêbûn ku digotin: «Padîşahiya dinyayê bû ya Xudanê me û ya Mesîhê wî. Ewê her û her padîşahiyê bike».
Piştî vê yekê min dît ku va ye, elaleteke mezin ya ku ji her miletî, ji her bavikî, ji her gelî û ji her zimanî ku tu kesî nedikarî bihejmarta; xiftanên spî li xwe kiribûn û guliyên xurmeyan di destên wan de bûn û li ber text û li ber Berx radiwestan.