1 Ya kesên keviyên deryayan, min bibihîzin! Ya neteweyên dûr, guhdarî bikin! Gava ez di zik de me, Xudan gazî min kir. Gava ez di zikê dayika xwe de bûm, navê min danî.
Xudanê rizgarkarê te, yê ku di zik de şikil da te wiha dibêje: “Ez Xudan im. Yê ku her tiştî afirand, Yê ku xwe bi xwe ezman tikand Û bi tena serê xwe erd raxist, ez im.
“Ya Mala Aqûb! Ya bermayiyên Mala Îsraêl! Hûn kesên ku ji dema ji zikê dayikê derketine, Ji dema ji zik çêbûne Heta niha ez we hildigirim, min bibihîzin!
Niha Xudan dibêje. Yê ku di zik de şikil daye min û ez kirim xulamê xwe ku Aqûb bi şûn de bînim ba wî û Îsraêl li ber wî bicivînim –çimkî di çavê Xudan de ez birûmet im û Xwedayê min bû hêza min–
Rastiya min nêzîk e, Rizgariya min hate meydanê. Wê zendên min serweriya gelan bikin. Wê kesên keviyên deryayan li benda min bin Û bi zendê min hêvî bikin.
Wê kesên keviyên deryayan jî li hêviya min bin. Wê pêşî gemiyên Tarşîşê werin! Wê kurên te ji dûrî, Bi zêr û zîvên wan re, Ji bo xatirê navê Xwedayê te Xudan, Ji bo Pîrozê Îsraêl bînin. Çimkî wî berzî û rûmet da te.
“Ezê nîşanekê bixim nav wan. Ezê ji wan filitiyan bişînim nav miletan. Ezê bişînim Tarşîşê, Pûtê, Lûdê –welatê tîravêjan– Tûvalê û Yewnanyayê. Ezê bişînim keviyên deryayên dûr ku nav û dengê min nebihîstine û rûmeta min nedîtine. Wê di nav miletan de rûmeta min bidin bihîstin.”
Çimkî wê zarokek ji me re çêbe, Wê kurek ji me re bê dayîn. Wê serwerî li ser milê wî be. Wê navê wî Şêwirmendê Nûwazekar, Xwedayê Karîndar, Bavê Herheyiyê, Mîrê Aştiyê be.
Hay ji xwe hebin û yê ku dipeyive red nekin. Ew ên ku dengê wî yê ku ew li ser erdê hişyar kirin, red kirin, xilas nebûn. Îcar, eger em berê xwe ji wî yê ku ji ezmanan dibêje badin, em hê bêtir nikarin xilas bibin.