Îşaya 47:7 - Kurmanji Încîl

⁷ Te got: ‘Ezê her û her şahbanû bim’ Û te ev nekir dilê xwe Dawiya vê yekê neanî bîra xwe.

Îşaya 47:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Derketin 7:23

Firewn ji xwe re nekir xem û berê xwe da qesra xwe.

Îşaya 42:25

Loma wî hêrsa xezeba xwe Û dijwariya şer bi ser wî de rijand. Derdora wî bû agir, Lê ew pê nehesiya. Agir ew şewitand Lê wî xema vê yekê nekir.

Îşaya 47:5

“Ya keça Kildaniyan! Bêdeng rûne û bikeve tariyê. Çimkî êdî wê ji te re ‘Şahbanûya padîşahiyan’ nebêjin.

Îşaya 57:1

Zilamê rast tune dibe, Lê kesek naxe dilê xwe. Mirovên dilsoz ji vê dinyayê têne standin Lê kesek fêm nake. Çimkî mirovê rast yê ku ji vê dinyayê tê standin Ji xerabiyê rizgar dibe

Îşaya 57:11

Ma tu ji kê tirsiyayî û ketî nava mitalan Ku tu derewan dikî? Ma tu çawa min bi bîr nayînî Û vê yekê naxî dilê xwe? Gelo ji ber ku ez demeke dirêj hiş bûm, Tu ji min natirsî?

Yêremya 5:31

Pêxember bi derewan pêxemberiyê dikin Û kahin li gorî fikrên xwe serweriyê dikin. Gelê min jî, ji vê yekê hez dike, Lê di dawiyê de hûnê çi bikin?

Lavijên Şînê 1:9

Qirêjiya wê bi dawa wê ve ye, Li ser dawiya xwe nefikirî. Ketina wê şaş û metel hişt Û tu teselîkarê wê tunebû. Dibêje: “Ya Xudan! Tengasiya min bibîne, Çimkî dijminê min bi ser ket!”

Daniyêl 4:29

Piştî duwanzdeh mehan ew li ser qesra Babîlê digeriya.

Daniyêl 4:4

“Ez Nebûxadnessar, li mala xwe rihet û di qesra xwe de di nav firehiyê de bûm.

Dubarekirina Şerîetê 32:29

Xwezî biaqil bûna û ev yek fêm bikirana Û li ser dawiya xwe têgihiştî bûna.

Peyxam 18:7

Çiqas rûmet dabe xwe û kêf û şahî kiribe, Ewqas cefa û xemgîniyê bidin wê. Çimkî di dilê xwe de dibêje: ‹Ez bi şahbanûyî rûdinim, Ez ne jinebî me Û ez tu caran şînê nagirim.›