Lê bav û kalên me Xwedayê Ezmanan hêrs kir û wî ew da destê Nebûxadnessarê Padîşahê Babîla Kildaniyan. Wî ev mal wêran kir û gel ber bi Babîlê ve ajot.
Ezê wê bişînim ser miletê xwedênenas, Ezê ferman bidim wê ku here ser miletê lê hêrs bûme Ku bişelînin û talan bikin Û wan wek heriya kuçeyê biperçiqîne.
Di destên wan de rim û kevan hene. Ew zalim û bêrehm in. Dengê wan wekî xuşîna deryayê ye, Ew li hespan siwar dibin. Mîna şervanên ku tevdîra şer kirine, Ew li dijî te ne, ya Babîla keç!
Wan axîna min bihîst, Tu teselîkarê min tunebû. Hemû dijminên min belaya min bihîst, Ji ber ku te kir, şa dibin. Roja ku te kifş kiriye bîne, Bila ew jî bibin wekî min.
Reb hemû warên Aqûb daqurtandin Û li ber wan neket. Wî kelehên keça Cihûdayê bi xezeba xwe hilweşandin. Wî hem padîşahiyê hem jî serekên wê Daxistin jêr û kirêt kirin.
Milyaketê Xudan got: “Ya Xudanê Karîndar, ma tê heta kengê ji Orşelîm û bajarên Cihûdayê rehma xwe texsîr bikî ku ev heftê sal in tu li wan hêrs bûyî?”
Çimkî hûn bi çi awayî yên din dadbar bikin, hûn jî, hûnê bi wî awayî bên dadbarkirin. Hûn bi kîjan pîvanê bipîvin, wê bi wê pîvanê ji we re jî bê pîvandin.