Îşaya 47:5 - Kurmanji Încîl

⁵ “Ya keça Kildaniyan! Bêdeng rûne û bikeve tariyê. Çimkî êdî wê ji te re ‘Şahbanûya padîşahiyan’ nebêjin.

Îşaya 47:5 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Zebûr 31:17

Min nede şermê ya Xudan, çimkî banga min li te ye; Bila xerab şerm bikin, li diyarê miriyan dengê wan bê birrîn.

Zebûr 46:10

«Bîhnfireh bin û bizanibin ku ez im Xwedê, Ezê bilind bibim li nav netewan, Bilind bibim li rûyê erdê!»

Îşaya 13:10

Çimkî wê stêrên ezmanan Û komên wan nebiriqin. Gava roj derkeve wê tarî be, Heyv jî ronahiya xwe nede.

Îşaya 14:23

“Ezê Babîlê bikim mal û milkê kundan û ritamê. Ezê wê bi gezika helakirinê bimalim.” Ev e gotina Xudanê Karîndar.

Îşaya 14:4

tê tinazên xwe bi Padîşahê Babîlê bikî û bêjî: “Dawiya yê zalim çawa hat! Dawiya zordariyê çawa hat!”

Îşaya 21:9

Va ne siwar, erebeyên şer, Siwarên cot bi cot tên.” Wî bersiv da û got: “Ket, Babîl ket! Hemû pûtên îlahên wê şikestî, Ew li erdê diman.”

Îşaya 23:2

Ya kesên li keviyan rûdinin, bêdeng bin! Ya bazirganên Saydayê, deryavan tu dewlemend kirî.

Îşaya 47:1

“Ya Babîla keça xama! Dakeve xwarê û di nav tozê de rûne! Ya keça Kildaniyan! Textê te tuneye, li erdê rûne! Çimkî wê êdî ji te re ‘Nazik û nazdar’ nebêjin.

Îşaya 47:7

Te got: ‘Ezê her û her şahbanû bim’ Û te ev nekir dilê xwe Dawiya vê yekê neanî bîra xwe.

Yêremya 25:10

Ezê dengê kêf û şahî, dengê bûk û zavê, dengê destêr û ronahiya qendîla wan tune bikim.

Yêremya 8:14

Gel dibêje: “Ma em çima li vir rûdinin? Divê em bicivin û bikevin bajarên bisûr, Li wir em bimirin. Çimkî Xwedayê me Xudan em ji mirinê re hiştin. Ji ber ku me li dijî Xudan guneh kir, Wî ava jehrê bi me da vexwarin.

Lavijên Şînê 1:1

Ew bajarê ku bi mirovan tije bû, Çawa bi tena serê xwe rûdine! Di nav miletan de mezin bû, Niha wekî jinebiyekê ye! Di nav herêman de şahbanûyek bû, Niha di bin suxrevaniyê de ye.

Lavijên Şînê 2:10

Rîspiyên Siyona keç bi bêdengî li erdê rûniştine. Wan xwelî li serê xwe kir û çûx girê da. Keçên xama yên Orşelîmê serê xwe tewand erdê.

Habaqûq 2:20

“Xudan di Perestgeha xwe ya pîroz de ye. Bila tevahiya dinyayê li ber wî bêdeng be!”

Zekeriya 2:13

Hemû beşer, li ber Xudan hiş bin! Ji ber ku ew ji warê xwe yê pîroz rabû û tê.

Cihûda 1:13

Ew wek şeqilên deryayê yên hêç ên ku kef didin, şerma xwe direşînin. Ew wek stêrên serserî ne ku ji bo wan tariya reş her û her hatiye hilanîn.

Peyxam 17:18

Ew jina ku te dîtiye, ew bajarê mezin e ku padîşahiya wî li ser padîşahên dinyayê heye.»

Peyxam 18:7

Çiqas rûmet dabe xwe û kêf û şahî kiribe, Ewqas cefa û xemgîniyê bidin wê. Çimkî di dilê xwe de dibêje: ‹Ez bi şahbanûyî rûdinim, Ez ne jinebî me Û ez tu caran şînê nagirim.›

Samûêl I, 2:9

Xudan gavên dilsozên xwe diparêze, Lê xerab di tariyê de tune dibin, Mirov tenê bi hêza xwe bi ser nakeve.