“Koreşê Padîşahê Pars wiha dibêje: ‘Xwedayê Ezmanan Xudan, tevahiya padîşahiyên dinyayê da min. Wî ez peywirdar kirim ku ez li Orşelîma Cihûdayê ji bo wî malekê ava bikim.
Mûsa ji Xudan re got: “Tu ji min re dibêjî ku gel derîne, lê te ji min re negot ku tê kê bi min re bişînî. Te ji bo min got: ‘Ez te bi navê te dinasim û dilê min bi te xweş e.’
Yên ku wê ji niha û pê ve bibe Ji me re bêjin Ku em bizanibin hûn îlah in. Rabin qenciyê bikin an xerabiyê bikin Ku em nebizdin Û tev bi hev re bitirsin.
Lê niha ya Aqûb, Afirînerê te, Ya Îsraêl, Xudanê şikil daye te wiha dibêje: “Netirse, çimkî min tu rizgar kirî. Min bi navê te gazî te kir, Tu yê min î.
Ya kesên keviyên deryayan, min bibihîzin! Ya neteweyên dûr, guhdarî bikin! Gava ez di zik de me, Xudan gazî min kir. Gava ez di zikê dayika xwe de bûm, navê min danî.
Lê deh kesên ji wan, ji Îsmaîl re got: “Me nekuje! Li nav zeviyê, di kewarên me yê veşartî de ceh, genim, zeyt û hingivê me hene.” Li ser vê yekê Îsmaîl dev jê berda û ew bi kesên din re nekuştin.