Ezê koran di riya nizanin de bibim, Di rêçikên nizanin de rêberiya wan bikim. Ezê tariyê li ber wan bikim ronahî, Derên xwar li pêş wan rast bikim. Ezê van tiştan bikim, Ezê wan bernedim.
Min Koreş bi edaletê hişyar kir, Ezê hemû riyên wî rast bikim. Bêyî ku berdêl û diyarî bistîne Wê bajarê min ava bike Û sirgûniyên min berde” Xudanê Karîndar dibêje.
Mêrxasên Babîlê dev ji şerkirinê berda, Ew li asêgehên xwe dimînin. Hêza wan ziwa bûye, wekî jinan bûne. Xaniyên wê dişewitin, zirzeyên dergehên wê şikestin.
Xudanê Karîndar wiha dibêje: “Sûrên Babîlê yên fireh wê bi tevahî hilweşin, Wê dergehên wê yên bilind bişewitin. Wê keda miletan vala here, Hewldana neteweyan bi tenê kêrî êgir were.”
Min dît ku beran bi qiloçê xwe li aliyê rojava, li aliyê bakur û li aliyê başûr dixe. Tu heywanî pê nikaribû û kes ji destê wî rizgar nedibû. Her ku diçû beran hêzdartir dibû.