19 Min li dereke veşartî, Li diyarê tarî negot. Min ji ziriyeta Aqûb re negot: ‘Li dereke vikîvala li min bigerin.’ Ez Xudan bi edaletê dibêjim, Tiştên rast didim bihîstin.
“Loma li ber çavê tevahiya gelê Îsraêl ku civaka Xudan e û gava Xwedayê me dibihîze, hûn bi kûrahî hemû emir û rêbazên Xwedayê xwe Xudan bikin û pêk bînin ku hûn vî welatê qenc, ji xwe re bikin milk û ji kurên xwe re wekî mîrasa herheyî bihêlin.
Çimkî min şerm kir û ji padîşah nexwest ku ew leşker û hespan bişîne ku di rê de me ji dijminên me biparêze. Me êdî jê re gotibû: “Destê Xwedayê me, ji bo qenciyê li ser hemû kesan e ku lê digerin. Lê hêz û hêrsa wî li dijî hemû kesan e ku wî berdidin.”
Nebizdin û netirsin! Ma min ji demên berê ve ji we re neda bihîstin? Ma min xeber neda? Hûn şahidên min in. Ma ji xeynî min Xwedê heye? Zinarê din tuneye, Ez yekî din nizanim.”
Ev kî ye ku ji Edomê tê Û bi cilên edimî yên sorbûyî ji Bosrayê tê? Ev kî ye ku bi cilên bi heşmet, Bi mezinbûna hêza xwe dimeşe? “Ew ez im, ez rastiyê dibihîzim Û di rizgarkirinê de hêzdar im.”
Heke hinek ji we re bêjin: “Bi sêrbaz û ruhan bişêwirin ku dikin pistepist û mirînî,” ji wan re bêjin: “Ma hewce nake ku miletek ji Xwedayê xwe şîreta bixwaze? Mirov qet ji bo zindiyan bi miriyan dişêwire?”
Ya hûn, kesên vî nifşî! Guh bidin gotina Xudan! Gelo ez ji bo gelê Îsraêl bûm çolistan? Ez bûm diyarê taristana kûr? Loma çima gelê min dibêje: ‘Em herin, Em êdî nayên ba te.’
Îsa bersîv da û got: «Ez bi eşkereyî bi xelkê re peyivîm. Min herdem li kinîştan û li Perestgeha ku hemû Cihû lê diciviyan hîn dikir. Min tu tişt bi dizî negot.
Hingê, dema ku Îsa di Perestgehê de hîn dikir, bi dengekî bilind got: «Nexwe hûn min nas dikin û hûn dizanin ku ez ji ku derê me! Lê ez ji ber xwe nehatime. Yê ku ez şandime rastî ye, lê hûn wî nas nakin.