Tu netirse, çimkî ez bi te re me. Tu nebizde, çimkî Xwedayê te ez im. Ezê te bişidînim, alîkariya te bikim. Ezê bi destê rastê yê edaleta xwe Ji te re bibim destek.
Lê niha ya Aqûb, Afirînerê te, Ya Îsraêl, Xudanê şikil daye te wiha dibêje: “Netirse, çimkî min tu rizgar kirî. Min bi navê te gazî te kir, Tu yê min î.
Gava tu di avan re derbas bibî, Ezê bi te re bim. Gava tu di çeman re derbas bibî jî, Wê di ser te re neqelibin. Gava tu di nav êgir re derbas bibî, Tê neşewitî û wê pêta êgir te neşewitîne.
Çavê xwe bide derdora xwe û binêre, Ew hemû dicivin û tên ba te.” Gotina Xudan ev e: “Ez bi serê xwe kim, wê ew hemû bibin xemla te, Tê wekî bûkekê bi wan xwe bixemilînî.
Wê ziriyeta wan di nav miletan de, Şaxên wan di nav gelan de bên zanîn. Hemû kesên wan bibînin, Wê bizanin ku ew ji wê ziriyetê ne Ku Xudan ew pîroz û bereket kiriye.”
Lê wê bêjin: ‘Bi navê Xudanê Jîndar ê ku ziriyeta Mala Îsraêl ji herêma bakur û hemû welatên ku ew ajotibûnê, vegerand.’” Îcar wê li ser axa xwe rûnin.
Ezê bikim ku hûn min bibînin.” Ev e gotina Xudan. “Ezê we vegerînim firehiya we ya berê û ji nav hemû miletan û hemû derên ku min hûn derxistine, bicivînim.” Ev e gotina Xudan. “Ezê we dîsa bînim dera ku min hûn jê sirgûn kiribûn.”
Ji ber xebera hûnê li welêt bibihîzin, Wêrekiya dilê xwe winda nekin, netirsin! Salekê xeberek tê, sala din xeberek din jî tê. Wê li welêt zordarî çêbe Û wê serwer li dijî serwer rabe.
“Ya ziriyeta Aqûb! Helbet ezê we bidim hev, Ezê esse saxmayiyên gelê Îsraêl berhev bikim. Ezê we wekî pezê di hevşî de, Wekî keriyê di mêrgê de bînim ba hev. Wê welatê we bi mirovan tije bibe.”