Karmendên Firewn jê re got: “Ma wê heta kengê ev zilamê hanê ji bo me bibe dafik? Wan berde! Bila herin û xulamiya Xwedayê xwe Xudan bikin. Misir helak bû, ma tu hê fêm nakî?”
Wê ev yek ji bo Xudanê Karîndar li welatê Misrê nîşan û şahid be. Gava gel ji ber zordarên xwe ji Xudan re bikin hewar, wê Xudan ji wan re rizgarkar bişîne. Wê parêzeriya wan bike û wan rizgar bike.
Xudan wiha dibêje: “Wê keda Misrê, bazirganiya Kûşê Û Sevayiyên bejindirêj, Derbasî ba te bibe û bibe ya te. Wê ew zilam li pey te werin. Di nav zincîran re derbas bibin Û li ber te deverû herin erdê. Wê ji te re lava bikin û bêjin: ‘Xwedayê rast bi te re ye Û ji xeynî wî Xwedê tuneye.’”
Bêjin, doza xwe raber bikin, Bi hev bişêwirin. Ma kî ev ji demên qedîm ve daye bihîstin? Ma kî ji berê ve gotiye? Ez Xudan, ma ne ez im? Ji xeynî min Xwedê tuneye. Xwedayê rast û rizgarkar, Ji xeynî min tuneye.
Ezê kesên li te zordariyê dikin, Goştê wan bi wan bidim xwarin. Çawa ku şeraba şîrîn vexwaribin, Wê bi xwîna xwe serxweş bibin. Wê hemû beşer bizanibin Ku Xudanê tu rizgar kiriye ez im. Rizgarkarê te, Hêzdarê Aqûb ez im.”
Gotina Xudan ev e: “Ya gelê Îsraêl! Ma hûn ji min re ne wekî Kûşiyan in? Ma min gelê Îsraêl ji welatê Misrê, Filîstî ji Kaftorê û Aramî ji Qîrê dernexim?
Ya Siyona keç, gelek şa be! Ya Orşelîma keç, biqîre! Va ye padîşahê te ber bi te ve tê! Ew rast e û rizgar dike. Ew nefsbiçûk e û li kerê, Belê li dehşikê, li dehşikê kerê siwar dibe.