Ezê koran di riya nizanin de bibim, Di rêçikên nizanin de rêberiya wan bikim. Ezê tariyê li ber wan bikim ronahî, Derên xwar li pêş wan rast bikim. Ezê van tiştan bikim, Ezê wan bernedim.
Lê ev gel hatiye şelandin û talankirin. Hemû ketine dafikên qul Û di zîndanên kûr de hatine girtin. Ew bûne talan Û kesê rizgar bike tuneye. Ew hatine şelandin Û kesekî bêje: “Bi şûn de bide” tuneye.
Tê ji êsîran re bêjî: ‘Derkevin!’ Tê ji kesên di tariyê de ne re bêjî: ‘Xwe nîşan bidin.’ Wê li kêleka riyan biçêrin, Li her girê rût mêrgên wan hebin.
Ruhê Reb Xudan li ser min e, Çimkî Xudan ez kifş kirim. Wî ez şandim ku mizgîniyê bidim bindestan, Birîna dilşikestiyan bipêçim, Azadiyê ji êsîran re Û vebûna zîndanê ji girtiyan re diyar bikim,
Ji ber ku min li dijî wî sûc kir, Heta li doza min binêre û mafê min bistîne, Ezê li ber hêrsa Xudan xwe ragirim. Wê min derxe ronahiyê, Ezê edaleta wî bibînim.
da ku tu çavên wan vekî û wan ji tariyê bizivirînî ronahiyê û ji hukumdariya Îblîs vegerînî Xwedê, ku ew lêbihûrtina gunehan bistînin û di nav wan ên ku bi baweriya navê min hatine pîrozkirin de, xweyî mîras bin.›
Çimkî, Xwedayê ku got: «Bila ji tariyê ronahî bibiriqe», di dilê me de jî biriqî, da ku ronahiya zanîna rûmeta Xwedê ya li ser rûyê Îsa Mesîh, bide me.
Lê hûn «nifşekî bijartî, kahînên Padîşahiyê, miletekî pîroz û gelê Xwedê bi xwe ne, da ku hûn karên wî yên hêjabilind bidin bihîstin.» Wî, hûn ji tariyê gazî ronahiya xwe ya nedîtî kirine.
Şîreta min li te ev e: Zêrê ku bi êgir hatiye safîkirin ji min bikirre, da ku tu dewlemend bibî; cilên spî ji min bikire, da ku tu li xwe bikî û şerma tazîbûna te bê nixumandin. Û dermanê çavan ji min bikire û li çavên xwe bide, da ku tu bibînî.