Wê bi edaletê belengazan dadbar bike, Ji bo bindestên welêt bi wekhevî biryarê bide. Wê bi gopalê devê xwe li dinyayê bixe, Bi hilma lêvên xwe xeraban bikuje.
Ezmanno, ji jor ve dilop bikin, Bila ji ewran edalet bibare. Bila ax vebe û fêkiyê rizgariyê bide, Bila rastî ji erdê bavêje der. Ez, Xudan, min ew afirandin.”
Ew li hizûra wî wekî şaxekî teze, Wekî koka li axa ziwa mezin bû. Ne bedewiya wî, ne jî rewnaqiya wî hebû Ku em lê binêrin. Di dîtina wî de tiştekî dilê me herê tunebû.
“Va ye, roj tên Ku ezê ji bo Dawid guliyekî rast rakim.” Ev e gotina Xudan. “Wê wekî padîşahekî serweriyê bike. Wê bi şehrezayî tevbigere Û li welêt rastî û edaletê pêk bîne.
Ji saxmayiyên gelê Cihûda ku mêvandariya Misrê dikin, wê tu kes nefilite û sax nemîne. Wê venegerin welatê Cihûda. Tevî ku bixwazin vegerin jî û li wir rûnin, ji xeynî hinek kesên filitî ne, wê venegerin.’”
Kesên ji şûr bifilitin û ji welatê Misrê vegerin welatê Cihûda, wê gelek kêm bin. Hemû saxmayiyên gelê Cihûda ku bi mêvandarî hatine Misrê, wê bibînin ka gotina min dibe yan gotina wan.’”
Îcar wê her kesê ku gazî navê Xudan bike rizgar bibe. Çawa ku Xudan got, Di nav kesên Çiyayê Siyonê û Orşelîmê de, Wê filitî hebin Û di nav kesên sax mane de, Wê kesên ku Xudan gazî wan bike hebin.
“Wê rojê wê şeraba şîrîn Ji çiyayan dilop bike, Şîr ji giran biherike Û av di hemû newalên Cihûdayê re here. Wê ji Mala Xudan kaniyek bizê Û Geliyê Şîttîmê av bide.
“‘Ya Yêşûyê Serkahin! Tu û hevalên te yên kahin ên li ber te rûniştine guhdar bin! Çimkî ew, mirovên nîşanê ne. Va ye ezê xulamê xwe Gulî derxim meydanê.
Xudanê Karîndar dibêje: “Di roja ezê kifş bikim de, wê bibin milkê min bi xwe. Çawa ku mirov kurê xwe yê jê re xizmetê dike diparêze, ezê jî wan biparêzim.
Çimkî, Xwedayê ku got: «Bila ji tariyê ronahî bibiriqe», di dilê me de jî biriqî, da ku ronahiya zanîna rûmeta Xwedê ya li ser rûyê Îsa Mesîh, bide me.
Çaxê ku me hêz û hatina Xudanê me Îsa Mesîh bi we da zanîn, em neketin pey çîrokên ku bi qurnazî ji ber xwe hatine çêkirin, lê me bi çavên xwe mezinahiya wî dît.