Peyama li ser heywanên Negevê: “Di nav welatê tengasî û serêşanê re, Di nav şêrên mê û nêr, Koremar û tîremaran re, Dewlemendiya xwe li ser pişta keran Û xezîneyên xwe li ser pişta deveyan, Ji gelê bi kêrî wan nayê re dibin.
Gotina Xudan ev e: “Lê Aqûbê xulamê min, netirse! Îsraêlo, neşikê! Çimkî va ye, ezê te ji dûrî Û ziriyeta te ji welatê sirgûnbûna wan rizgar bikim. Wê Aqûb vegere, aramî û bêxemiyê bibîne. Wê kesê wî bilerizîne tunebe.
Wê rojê ezê bi heywanên çolê re, Bi teyrên ezmanan re, Bi afirîdên ku bi erdê ve dişêlin re, Ji bo gelê xwe peymanekê çêkim; Ezê ji welêt şûr, kevan û şer rakim, Ezê wan di nav ewledariyê de razînim.
Mesîh, em bi berdêl ji nifira Şerîetê kirrîn û rizgar kirin. Ew ji bo me ket bin nifirê; çimkî hatiye nivîsîn: «Her kesê ku bi dar ve daleqandî ye, di bin nifirê de ye.»
Û lavijeke nû distrandin û digotin: «Tu hêja yî ku kitêbê bistînî Û morên wê vekî. Çimkî tu hatî şerjêkirin Û te bi xwîna xwe ji her bavikî, ji her zimanî, Ji her gel û ji her miletî mirov ji Xwedê re kirrîn;