Li Siyona bajarê cejnên me binêre! Wê çavên te Orşelîmê, Wekî cihekî bêxem û konekî zexim bibîne Ku singên wî her û her nayên derxistin Û hemû werîsên wî qet naqetin.
Li ezmanan binêrin, Li jêr, li erdê jî çavên xwe vekin. Çimkî wê ezman wekî dûyê belav bibin Û erd wekî pertalan kevin bibe. Wê şêniyên wê jî wekî mêşan bimirin. Lê wê rizgariya min herheyî be Û rastiya min neyê şikandin.
Wê tu kes êdî hînî bira û cîranê xwe neke û nebêje: ‘Xwedayê xwe nas bike!’ Çimkî ji biçûkan heta mezinan, Wê hemû min nas bikin.” Ev e gotina Xudan. “Çimkî ezê neheqiyên wan bibexişînim Û êdî ezê gunehên wan bi bîr neyînim.”
Çimkî îdmana bedenî bi kêrî hindik tiştî tê, lê jiyana xwedayî bi kêrî her tiştî tê; soza wê hem ji bo jiyana vê dinyayê û hem jî ji bo jiyana wê dinyayê heye.