Çimkî tu bûyî keleha belengazan, Keleha hejarên tengasiyê dikişîne. Gava hilma zilamên zordar Wekî taviya li dîwar dixe rabû, Tu li dijî taviyê bûyî sitargeh, Li dijî germê bûyî sî.
Wê gavê wê dilê te bi Xudan xweş be, Ezê te derxim derên bilind ên dinyayê. Ezê mîrasa Aqûbê bavkalê te Bi te bidim xwarin.” Çimkî devê Xudan wiha gotiye.
Li ser vê yekê Sîdqiyayê Padîşah emir da ku Yêremya bixin hewşa parêzvanan. Heta ku li bajêr nan hebû, wan her roj ji Kuçeya Nanpêjan nanekî da wî. Bi vî awayî Yêremya li hewşa parêzvanan ma.
Wê Xudan ji Siyonê bike himîn. Wê dengê wî ji Orşelîmê gazî bike Û erd û ezman bihejin. Lê wê Xudan ji bo gelê xwe, sitargeh, Ji bo Îsraêliyan bibe keleh.
Ya gelê Îsraêl, xwezî bi te! Ma kî heye wekî te? Tu ew gel î ku ji aliyê Xudan ve hatiye rizgarkirin. Ew ji te re mertalê parastinê û şûrê rewnaq e. Wê dijminên te li ber te biçûk bin, Tê jî wan biperçiqînî.”