Xudan got: “Madem keçên Siyonê pozbilind in, stûyê xwe dirêj dikin, çav dişikênin û diçin, xirxalên lingên wan dikin şingînî, xwe dihejînin û rêve diçin,
Va ye bajarê ku şahiyê dikir Û difikirî ku di ewlehiyê de ye! Ev e bajarê di dilê xwe de dibêje: “Ez heme û ji bilî min kes tuneye.” Çawa bû wêraneyek Û cihekî razanê yên heywanan! Her kesê di ber re derbas dibe Wê bifîkîne û jê re tewtew bike.
Jina herî nazik û nazdar a ku ji nazikî û nazdariya xwe hîn nebûye binê lingê xwe deyne erdê, wê bi çavekî xerab li mêrê paşila xwe, kur û keça xwe binêre.
Gava wan ev yek ji Yotam re got, ew derket serê Çiyayê Gerizîmê û bi dengekî bilind ji gel re got: “Ya mêrên Şexemê! Guhdariya min bikin! Wê Xwedê guhdariya we bike.