12 Li ser zeviyên berdar, Li ser mêwên biber, Li singê xwe bixin,
Va ye, wê Xudan dinyayê Xerab û wêran bike. Wê rûyê erdê serobino bike, Şêniyên wê belav bike.
Şeraba nû çikiya, Mêw çilmisîn, Dilşa hemû dinalin.
Li ser axa gelê min Ku devî û dirî derkevin, Li ser hemû malên şahiyê Yên li bajarê şên jî.
Ji barandina hêsiran, çav li min neman, Dilê min xwîn digirî. Ji ber şikestina gelê min ê delal, Kezeba min bû xwîn û herikî. Li kuçeyên bajêr zarok û berşîr xayîs dibin.
Wî mêwên min xera kir, Darhejîrên min kirin sîx, Qalikên wan qeşartin û avêtin erdê. Çiqlên wan fîqspî bûn.
Ferman pêk hat, Bajar sirgûn bû û hat birin. Xizmetkarên bajêr wekî kevokan şînê dikin Û li singê xwe dixin.