23 Wê heyv şermezar bibe, Wê roj sor bibe. Çimkî wê Xudanê Karîndar Li Çiyayê Siyonê, Li Orşelîmê padîşahiyê bike. Wê li pêş rîspiyên xwe Rûmeta xwe nîşan bide.
Roja ku Xudan şikestiyên gelê xwe pêça Û birîna bi lêxistina xwe çêkiriye qenc kir, Wê ronahiya heyvê wekî ronahiya rojê bibiriqe. Wê ronahiya rojê heft qat be, Wekî ronahiya heft rojan.”
Lingên mizgînvanê serê çiyê çiqas xweşik in Ku peyva aştiyê dide bihîstin, Mizgîniya qenciyê tîne Rizgariyê dide bihîstin Û ji Siyonê re dibêje: “Xwedayê te serweriyê dike!”
“Êdî wê roj nebe ronahiya te ya bi roj, Wê êdî biriqîna heyvê ronahiyê nede te. Lê wê Xudan bibe ronahiya te ya herheyî, Wê Xwedayê te bibe berziya te.
Wê padîşahî û serwerî, padîşahiyên bin ezmanan ên mezin bidin pîrozê gelê Yê Berz û padîşahiya wî her û her be. Wê hemû serwer jê re xulamiyê bikin û serî li ber wî deynin.’
Ya Siyona keç, gelek şa be! Ya Orşelîma keç, biqîre! Va ye padîşahê te ber bi te ve tê! Ew rast e û rizgar dike. Ew nefsbiçûk e û li kerê, Belê li dehşikê, li dehşikê kerê siwar dibe.
«Di pey tengahiya wan rojan de, di cih de, Roj wê tarî bibe, Û heyv ronahiya xwe nede, Stêr wê ji ezmên bikevin. Û rojgêranên ezmanan wê ji riya xwe derkevin.
Milyaketê heftan li boriyê xist û li ezmên dengên mezin çêbûn ku digotin: «Padîşahiya dinyayê bû ya Xudanê me û ya Mesîhê wî. Ewê her û her padîşahiyê bike».
Hingê min dît ku va ye, Berx li ser Çiyayê Siyonê disekinî û bi wî re sed û çil û çar hezar mirov hebûn ku li ser eniya wan navê wî û navê Bavê wî nivîsî bûn.
Piştre min dengek wek dengê elaleteke mezin, dengê gelek avê û dengê xurexura ewrên hêzdar bihîst ku digot: «Helêlûya! Çimkî Xudan Xwedayê me, Karîndarê her tiştî, hukumdariyê dike.