Îşaya 24:11 - Kurmanji Încîl

¹¹ Ji bo daxwaza şerabê li kuçeyan dikin qareqar, Tevahiya şahiyan tarî bûn, Dilşahiya dinyayê sirgûn bû.

Îşaya 24:11 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Zebûr 144:14

Wê dewarên me xurt bin; Wê di sûrên me de qul neyên vekirin, Li kuçeyên me tunebe qêrîn.

Methelokên 31:6

Meyê bidin kesê li ber helakbûnê ye, Şerabê bidin canê bi kul û derd.

Îşaya 16:10

Ji zeviya berdar, kêf û şahî hatin rakirin. Ji rezan ne dengê stranan, Ne qîrîna şahiyan, Ne jî kesên li mehseran tirî diguvêşin man. Min dawiya şahiya wan anî.

Îşaya 32:10

Piştî salekê bi çend rojan, Hûnê bilerizin, ya jinên ewle. Çimkî wê dema çinîna rezan biqede, Wê dema çinîna fêkiyan neyê.

Îşaya 32:13

Li ser axa gelê min Ku devî û dirî derkevin, Li ser hemû malên şahiyê Yên li bajarê şên jî.

Îşaya 8:22

û li jêr binêrin. Wê ji taristan, tengasî û tarîtiya diltengiyê pêve tiştekî nebînin. Wê ber bi taristana kûr ve bêne ajotin.

Îşaya 9:19

Welat bi xezeba Xudanê Karîndar şewitî, Wê gel ji bo êgir bibe êm. Wê heyfa bira li bira neyê.

Yêremya 14:2

“Cihûdayî şînê dikin û dergehên wan çilmisî ne. Ew bi keder li erdê rûdinin, Qareqara Orşelîmê bilind dibe.

Yêremya 46:12

Miletan şerma te bihîst, Dinya bi hewara te tije bû. Çimkî mêrxas li mêrxasan terpilîn, Herdu bi hev re ketin.”

Yêremya 48:33

Ji axa Moavê ya biber, şahî û dilgeşî hat rakirin, Min şerab ji mehseran birî. Tu kes bi şahî tirî naguvêşe, Qîrîn hene, lê ne qîrînên şahiyê.

Hoşêya 7:14

Ji dil lavayî min nekirin, Lê li ser nivînên xwe dizarin. Ji bo dexil û şeraba nû Xwe bi kêran birîndar dikin, Pişta xwe didin min.

Yoêl 1:12

Mêw hişk bûn, darhejîr çilmisîn. Hemû darên fêkiyan; hinar, xurme û sêv jî hişk bûn. Şahiya mirovan jî miçiqî.

Yoêl 1:15

Ax ew roj! Çimkî Roja Xudan nêzîk e, Wekî hilweşîna Karîndar tê.

Lûqa 16:25

Lê Birahîm lê vegerand û got: ‹Lawo, bîne bîra xwe ku çi tiştên qenc hebûn, te di jiyana xwe de distandin û çi tiştên xerab hebûn, digihîştin Lazar. Lê niha li vir di ber dilê wî de tê hatin û tu ezabê dikişînî.