Li ser Orşelîmê tayê pîvanê yê Sameryayê û şaqula Mala Ahav ezê vezelînim û çawa ku zilamek firaqekî paqij dike û deverû dike, ezê jî Orşelîmê wisa bikim.
Çimkî bajarê bisûr bi tena serê xwe, Wekî çolê hatiye berdan Û bûye warekî bêkes. Wê golik li wê derê biçêrin, mexel bin. Wê şaxên wê bixwin û biqedînin.
We her tiştî serobino kir! Ma cerçêker bi gilê re yek e? Ma avahî ji bo kesê ku ew çêkiriye dikare bibêje: “Ma wî ez çêkirime?!” Ma tiştê ku şikil lê hatiye dayîn, Dikare ji bo kesê ku şikil daye re bibêje: “Ma ew ji tiştekî fêm nake?!”
Şêr ji hewinga xwe derket, Xerabkar ku miletan helak dike da rê. Ew ji cihê xwe derket Ku welatê te wêran bike. Wê bajarên te xera bibin, Wê tu kes lê nemîne.
Yohananê kurê Qarêah li Mîspayê bi dizî ji Gedalya re got: “Bihêle ez herim, Îsmaîlê kurê Natanya bikujim. Wê kes pê nizanibe. Çima te bikuje, hemû Cihûdayiyên li ba te civiyane belav bibin û saxmayiyên gelê Cihûda tune bibin?!”
“Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê em têk birin, Wî em daqurtandin, kirin taximê vala Û wekî cinawirê deryayê em daqurtandin. Wî zikê xwe bi xweşiyên me tije kir, Lê paşê em vereşandin.
Lê çaxê Pawlos û Sîlas nedîtin, wan Yason û çend birayên din kaş kirin ber serwerên bajêr û bi qîrîn gotin: «Ev mirovên ku dinya serobino kirine, hatine vir jî
“Wê Xudan te ji serê dinyayê heta binê dinyayê di nav hemû gelan de belav bike. Tê li wir xulamiya îlahên dar û keviran bikî ku tu û bav û kalên te nizanin.