Piştî wê rojê wê Sûr heftê salan, bi qasî rojên padîşahekî bê jibîrkirin. Gava heftê sal qediya, çîroka strana li ser fahîşê çawa be, wê li ser Sûrê jî wisa be.
Wê hemû pûtên wan perçe bibin. Wê tevahiya diyariyên wê yên zinayê bên şewitandin Û ezê hemû pûtên wan wêran bikim. Ji ber ku wan ew wekî qezenca fahîşeyan civandin, Wê bibin mîna qezenca fahîşeyan.”
Serekên bajêr bi bertîlan serweriyê dikin, Kahinên wî bi pere hîn dikin, Pêxemberên wî jî bi pere falbazî dikin. Lê wekî ku xwe spartibûn Xudan, Dibêjin: “Ma qey Xudan ne bi me re ye? Wê tiştek neyê serê me!”
Wê ev der bibin milkê bermayiyên Mala Cihûda. Wê li ser wê keriyên xwe biçêrînin Û bi şev li malên Aşqelonê razên. Çimkî Xwedayê wan Xudan wê hay ji wan hebe Û wê bermayiyên wan vegerîne firehiya berê.
Wek ku Xwedê ji we dixwaze, bi çavdêrîtî şivantiya keriyê Xwedê yê ku li ber we ye, ne ji mecbûrî lê ji dil bikin. Îcar vê ne ji bo qezenceke bêserûber, lê bi dilxwazî bikin.
Çimkî dîwankirina wî rast û dadperwer e. Wî dîwana fahîşeya mezin kir, Ya ku rûyê erdê bi fuhûşiya xwe xera kiriye Û wî heyfa xwîna pîrozên xwe jê stand.»