Komek gemiyên Silêmanê Padîşah li Tarşîşê hebûn ku bi koma gemiyên Hîram re li ser deryayê bûn. Koma gemiyên Tarşîşê ji sê salan carekê dihatin û bi xwe re zêr, zîv, diranê fîlan û du cureyên meymûnan dianîn.
Hîramê Padîşahê Sûrê, xulamên xwe şandin ba Silêman. Çimkî wî bihîstibû ku li cihê bavê wî, ew bi rûnkirinê kir padîşah. Hîram jî herdem ji Dawid hez dikir.
Wê kesên keviyên deryayan jî li hêviya min bin. Wê pêşî gemiyên Tarşîşê werin! Wê kurên te ji dûrî, Bi zêr û zîvên wan re, Ji bo xatirê navê Xwedayê te Xudan, Ji bo Pîrozê Îsraêl bînin. Çimkî wî berzî û rûmet da te.
Çimkî ew roj tê. Roja xerabûna hemû Filîstiyan Û helaka hemû alîgirên Sûr û Saydayê yên saxmayî, tê. Çimkî Xudan Filîstiyan xera dike Ku bermayiyên Girava Kaftorê ne.
Çimkî wê gemiyên ji rojava bi ser wî de bên û wê cesareta wî bişikê. Li ser vê yekê wê bizivire, bi hêrs li dijî gelê Peymana Pîroz rabe. Herçî ew in ku dev ji Peymana Pîroz berdane, wê rûmetê nîşanî wan bide.
Lê belê Ûnis ji ber Xudan reviya ku here Tarşîşê. Ew daket Yafayê û gemiyeke ku diçe Tarşîşê dît. Wî heqê riya xwe da û ket gemiyê ku bi wan re here Tarşîşê û ji Xudan dûr bikeve.
«Wey li te Xorazînê! Û wey li te Beytsaydayê! Eger ew kerametên ku di nav we de hatin kirin, di Sûr û Saydayê de bihatana kirin, wanê ji zû ve di nav xirarî û xweliyê de rûniştî tobe bikirana.