Gava padîşah ji bexçeyê qesrê vegeriya, dît ku Haman xwe avêtiye ber sedra ku Ester li ser rûdine. Li ser vê yekê padîşah qîriya: “Evê di mala min de dest bavêje jina min jî?” Hema wê gavê rabûn serçavê Haman nixamtin û birin.
‘Çi karê te li vir heye? Merivê te li vir heye Ku te li vir ji xwe re gor kola? Te li dera jor ji xwe re gor kola, Di zinarê bilindcî de ji xwe re avahî qewirand.
Te dîsa dîsa bizivirîne Û wek gogê bavêje diyarekî fireh. Li wê derê, tê bimirî, Li wê derê, wê erebeyên te yên birûmet bimînin. Tê şerma mala xweyê xwe bî.
Esilzadeyên wê xulamên xwe dişînin avê, Ew diçin sarincan, lê avê nabînin, Firaxên wan vala vedigerin. Şerm dikin, riswa dibin, Serê xwe dixin ber xwe.