“‘Ezê wê şevê di welatê Misrê re derbas bibim. Hem ji mirovan û hem jî, ji heywanan, hemû yên pêşî bikujim û tevahiya îlahên Misrê dadbar bikim. Ez Xudan im.
Çima hûn li welatê Misrê yê ku hûn bi mêvandarî çûnê, bi karên destê xwe û bixûrpêxistina ji îlahan re min hêrs dikin?! Hûn xwe helak dikin! Ma hûnê di nav hemû miletên dinyayê de bibin nalet û mijara riswabûnê?!
“Di nav miletan de bêjin, bidin bihîstin! Alê daçikînin, bidin bihîstin! Veneşêrin û bêjin: ‘Babîl hat standin! Bêlê îlah şermezar bû, Mardûk hat şikestin. Îlahên wê şermezar bûn, pûtên wê şikestin.’
Wê ji deryaya tengasiyê derbas bibin, Lê wê pêlên deryayê bitepisin. Wê tevahiya kûrahiyên Nîlê ziwa bibin. Wê quretiya Aşûrê bê nizimkirin, Wê gopalê ji destê Misrê bê standin.
Heke Misrî tevli wan nebin û neçin Orşelîmê, wê Xudan wekî wan miletên ku ji bo Cejna Holikan pîroz bikin neçûn Orşelîmê, wan jî bi hema belayê ceza bike.
Gava me bihîst, dilê me heliya. Ji ber we êdî bi tu kesî re derman nema. Çimkî Xwedayê we Xudan hem li jor li ezmanan, hem jî li jêr li ser rûyê erdê Xwedê ye.