Ya Xudan, te gelê xwe, Mala Aqûb berda. Çimkî dilê wan bi baweriyên ji rojhilat tên tije bû. Ew jî wek Filîstiyan bû sêrbaz Û tevî zarokên xerîban dest dane hev.
Peyama li ser heywanên Negevê: “Di nav welatê tengasî û serêşanê re, Di nav şêrên mê û nêr, Koremar û tîremaran re, Dewlemendiya xwe li ser pişta keran Û xezîneyên xwe li ser pişta deveyan, Ji gelê bi kêrî wan nayê re dibin.
Xudan pîlana xwe pêk anî, Gotina di rojên berê de emir kiribû, anî cih. Wî hilweşand û ew li ber neket. Wî dijminê te li ber te da şakirin. Û hêza neyarên te zêde kir.
Ya Îsraêl, şa nebe! Wek gelên din kêfxweş nebe! Ji ber ku te bêbextî li Xwedayê xwe kir, Te zina kir. Di tevahiya bênderên dexlan de, Te ji destmiza fahîşeyan hez kir.
Ezê kesê li Aşdodê rûdine Û li Aşqelonê gopal di destan de ye helak bikim. Ezê destê xwe li dijî Eqronê rakim Û wê saxmayiyên Filîstiyan tune bin” dibêje Reb Xudan.
Di wê roja xerab a birayê xwe de, Divê te bi şahî lê mêze nekira. Di wê roja wan a helakbûnê de, Divê tu li ser Cihûdayiyan şa nebûyayî. Di wê roja teng de, Divê te oxweşikê xwe nekira.
Wey li şêniyên li keviya deryayê, Li miletê Kerêtiyan! Ya Kenanê! Ya welatê Filîstiyan! Gotina Xudan li dijî we ye! Ezê te tune bikim Û wê rûniştî nemîne.
Tê wê rojê ji ber tevahiya karên xwe Yên te li dijî min kirine, şerm nekî. Çimkî ezê kesên bi pozbilindiyê şahiyê dikin, Wê gavê ji nav te rakim. Êdî tê careke din Li çiyayê min ê pîroz qure nebî.
Wê Aşqelon bibîne û bitirse, Wê Xeza êşan bikişîne. Wê Eqron jî wisa bike, Çimkî hêviya wê tefiyaye. Wê Xeza bêpadîşah bimîne, Wê şêniyê Aşqelonê nemîne.
a ku ji Çemê Şîhorê yê li rojhilatê Misrê, ber bi aliyê bakur ve heta sînorê Eqronê diçû û axa Kenaniyan tê hesibandin –pênc begîtiyên Filîstiyan hene; Xeza, Aşdod, Aşqelon, Gat û Eqron– axa Ewiyan,