“‘Ji ber vê yekê, ezê belayan bînim serê Mala Yarovam û li Îsraêlê çi ciwan çi jî kal ezê her mêrê Yarovamî tune bikim. Çawa ku kesek zibil dişewitîne ezê Mala Yarovam bişewitînim û ji holê rakim.
Li ser Orşelîmê tayê pîvanê yê Sameryayê û şaqula Mala Ahav ezê vezelînim û çawa ku zilamek firaqekî paqij dike û deverû dike, ezê jî Orşelîmê wisa bikim.
Keriyên her cure heywanên miletan, Wê di nav wê de razên. Wê bûm û jîjo jî Şeva xwe li ser stûnên wî derbas bikin. Wê li pencereyan dengê wan bilind bibe Û xerabe bi ser şemîkan ve bên xwarê. Çimkî wê nexşên dîwarên ji dara sedrê bên standin.
Hingê milyaketê diduyan li pey wî hat û got: «Hilweşiya! Ew Babîla mezin ya ku ji şeraba fuhûşiya xwe ya har bi hemû miletan daye vexwarin, hilweşiya.»
Wî bi dengekî xurt gazî kir û got: «Hilweşiya! Babîla mezin hilweşiya! Bû cih û warê cinan Û nivana hemû ruhên nepak, Bû nivana hemû teyr û heywanên nepak û murdar.