Wê mirov ji dera bilind Û ji dehşeta li kuçeyê bitirsin. Wê dara behîvê kulîlkên spî bide, Kulî giran bibin û nepengizin, Wê azwerî qels bibin, Çimkî wê mirov herin mala xwe ya herheyî, Kesên ku şînê dikin wê kuçeyan dagirin.
Zilamekî ku sed zarokên wî hebin, salên dirêj jiyabe û rojên salên wî gelek bin, lê canê wî ji qenciyê têr nebûbe û di gorekê de nehatibe veşartin, ez dibêjim ku rewşa zarokê ji ber diya xwe çûyî ji ya wî çêtir e.
Lê tu wek çiqlekî kirêt, Ji gora xwe hatî avêtin. Kuştî ser te dinixêmin Ku bi şûr birîndar bûne Û heta kevirên binê çala mirinê ketine. Tu bûyî wekî cendekê Di bin lingan de tê perçiqandin.
‘Çi karê te li vir heye? Merivê te li vir heye Ku te li vir ji xwe re gor kola? Te li dera jor ji xwe re gor kola, Di zinarê bilindcî de ji xwe re avahî qewirand.