8 Wê zarokê berşîr li ser qula marê reş bileyize, Zarokê ji şîr vekirî, destê xwe bixe qula marê kor.
Çimkî tê bi kevirên zeviyê re li hev bikî Û wê heywanên çolê bi te re aştiyê çêkin.
Ew wek mar zimanê xwe tûj dikin, Jehra koremar di bin lêvên wan de ye.
Di dawiyê de wekî marekî pê vedide, Wekî koremarekî gez dike.
Wê hirç tevî çêlekê biçêre, Têjikên wan jî bi hev re razên, Wê şêr wekî conegê ka bixwe.
Wê tu kes li ser tevahiya çiyayê min ê pîroz, Xisarê nede û wêran neke. Çimkî çawa av deryayan tije dike, Dinya jî wê bi zanîna Xudan tije bibe.
“Gelî Filîstîno! Ji ber darê li we dixist şikest Qet şa nebin! Çimkî ji koka mar, Wê koremar derkeve. Rawê wî jî tîremar be.
Ew ji hêkên koremaran têjikan dertînin, Konikê pîrê dihonin. Kesên ji hêkên wan dixwin, dimirin, Ji hêka ku dişikê têjikê tîremar derdikeve.