Padîşahê Aşûrê, ji Babîl, Kûta, Ewa, Hama û Sefarwayîmê mirov anîn û ew li cihê Îsraêliyan, li Sameryayê û bajarên derdora wê bi cih kirin. Wan Samerya kir milkê xwe û li bajarên wê rûniştin.
Wê Xudan xwe bi Misrê bide zanîn û wê rojê wê Misrî Xudan nas bikin. Wê bi qurban û pêşkêşiyan xulamiya Xudan bikin. Wê ji Xudan re soz bidin û pêk bînin.
Ji min re dîtiniyeke dijwar hat eşkerekirin. Yê bêbext bêbextî dikir, Yê xerabkar xera dikir. Ya Elam, rabe! Ya Medya, dor lê bipêçe! Ezê dawiya hemû nalînên wê bînim.
Xudan wiha dibêje: “Wê keda Misrê, bazirganiya Kûşê Û Sevayiyên bejindirêj, Derbasî ba te bibe û bibe ya te. Wê ew zilam li pey te werin. Di nav zincîran re derbas bibin Û li ber te deverû herin erdê. Wê ji te re lava bikin û bêjin: ‘Xwedayê rast bi te re ye Û ji xeynî wî Xwedê tuneye.’”
“Ezê nîşanekê bixim nav wan. Ezê ji wan filitiyan bişînim nav miletan. Ezê bişînim Tarşîşê, Pûtê, Lûdê –welatê tîravêjan– Tûvalê û Yewnanyayê. Ezê bişînim keviyên deryayên dûr ku nav û dengê min nebihîstine û rûmeta min nedîtine. Wê di nav miletan de rûmeta min bidin bihîstin.”
“Miletno, guh bidin gotina Xudan! Bi keviyên dûr ên deryayan bidin bihîstin û bêjin: ‘Yê ku gelê Îsraêl belav kiriye wê bide hev, Wekî şivên, wê keriyê xwe biparêze.’
Reb Yehoyaqîmê Padîşahê Cihûdayê û hin taximên li Mala Xwedê kir destê Nebûxadnessar. Nebûxadnessar ew bi xwe re birin welatê Şînarê û danîn nav xezîneya mala îlahê xwe.
Piştre wê berê xwe bi aliyê welatên li ber keviyên deryayan ve bike û piraniyê bi dest bixe. Lê wê fermandarek dawiyê li quretiya wî bîne û pozbilindiya wî lê bizivirîne.
Gelên Cihûda û Îsraêl wê ji nû ve bibe yek. Wê ji xwe re serekekî tekane kifş bikin û wê ji welatê xwe derkevin. Ji ber ku wê roja Yîzreyêlê bibe rojeke mezin.