“‘Ma te nebihîst Ku ji gelek demên berê ve min ev kiribû? Ji demên qedîm ve min ev pîlan kiribû. Niha min ev pêk anî, Wêrankirina bajarên bisûr, Bila bibe karê te.
Yên ku para wan a jînê ji vê dinê ye, Bila zikê wan bi cezayê ku tê bidî tije bimîne, Bila zarokên wan jî bixwin û têr bibin, Yê mayî ji nevîyên wan re bimîne.
Ma bivir dikare bi yê ku pê dibire, Pesnê xwe bide? Ma birek dikare li ber yê ku pê dibire, Berziya xwe nîşan bide? Gelo gopal dikare, Kesê ew hildide bihejîne? Yan jî dar dikare Yê ne dar bilind bike?
Ezê li welatê xwe Aşûriyan bişikênim, Li çiyayên xwe wan di bin lingan de biperçiqînim. Wê nîrê wan ji ser gelê min rabe, Barê wan ji ser pişta wan rabe.
Va ye, navê Xudan ji dûrî ve tê. Hêrsa wî rabû, Di nav dûyê bilind dibe de pê dikeve. Lêvên wî bi xezebê tije, Zimanê wî wekî agirekî ku dixwe û tune dike.
Wê Xudan dengê xwe yê biheybet bide bihîstin. Bi hêrsa rabûyî, bi pêta agirê ku dixwe û tune dike, Bi qelişîna ezmanan, bi tavî û bi zîpikê, Zendê xwe nîşan bide.
Hûnê bibînin û wê dilê we şa be, Wê hestiyên we wekî giyayê nû teze bibe. Wê bê zanîn ku destê Xudan li ser xulamên wî Û xezeba wî li ser dijminên wî ye.
“Wê Xudan rojên wisa bîne serê te, serê gelê te û serê mala bavê te ku ji roja Efrayîm ji Cihûdayê veqetiyaye û heta niha, tiştekî wiha nehatiye dîtin. Padîşahê Aşûrê wê bir ser we de bê.
ez Reb, ezê ava Çemê Feratê ya hêzdar, tevî hemû rûmeta wî, Padîşahê Aşûrê bi ser wan de bişînim. Wê bibe lehî û hemû coyê avê û keviyên wan di bin avê de bihêle.
“Wê padîşah li gorî dilê xwe tevbigere. Wê xwe bilind bike, xwe ji her îlahî mezintir bike û tiştên kirêt li dijî Xwedayê Herî Mezin bêje. Heta ku Xwedê xezeba xwe bibarîne, wê bi ser bikeve. Çimkî ya ku biryar daye wê pêk be.
Ma yê ji herheyiyê ne tu yî, Ya Xudan, Xwedayê min ê pîroz? Tê nemirî. Ya Xudan, ji bo dîwana me te Kildanî hilbijartin? Ya zinarê me, ji bo cezayê me te ew diyar kirin?